یکی از این فرضیات وجود آتشفشان‌های فعال در سطح زهره است. محققان در تلاش‌اند به کمک کاوشگر سریع السیر زهره شواهدی برای بررسی این فرضیه بیابند.
سیاره زهره احتمالا دارای آتشفشان‌های فعالی است که باعث تولید مقادیر زیاد دیاکسید گوگرد در جو این سیاره شده‌است.
به گزارش سایت نجوم، در محافل علمی دو نظریه برای توجیه دیاکسید گوگرد کشف شده به وسیله کاوشگر «سریع السیر زهره» مطرح است.
عدهای از دانشمندان عقیده دارند دیاکسید گوگرد موجود، ناشی از فعالیت‌های آتشفشانی اخیر در سطح زهره است. این در حالی است که عدهای دیگر از محققان معتقدند دیاکسید گوگرد یافت شده، بقایای فوران‌هایی قدیمی است که ممکن است تا 10 میلیون سال قبل رخ داده باشند.
ترکیبات گوگرد مدت زمان زیادی در جو زمین دوام نمی‌آورند چرا که با پوسته زمین واکنش می‌دهند. اما در سطح صخره‌های زهره، انجام واکنش نیازمند مدت زمان بیشتری است.
برای مشخص کردن نوع اتم‌ها و مولکول‌های موجود در جو زهره، سریع السیر زهره با استفاده از روش‌های طیف‌نگاری به بررسی چگونگی جذب نور خورشید و ستارگان در جو زهره پرداخت.
نتایج طیف‌نگاری نشان می‌دهد که دیاکسید گوگرد بیشتر در طبقات بالایی جو متمرکز است و در لایه های پایین‌تر به میزان دو سوم از حجم آن کاسته می‌شود.
«ژان لوپ برتاکس» ، یکی از اعضای تیم تحقیقاتی می‌گوید: "من به شدت نسبت به فرضیه آتشفشان‌ها شک دارم. ولی باید اعتراف کنم که ما هنوز چیزی راجع به منشا این حجم زیاد دی اکسید گوگرد در طبقات فوقانی جو زهره نمی‌دانیم. چرا که در آن ارتفاع دیاکسید گوگرد باید خیلی سریع به وسیله نور خورشید تجزیه شود. همچنین علت تغییرات شدید حجم دیاکسید گوگرد در لایه‌های مختلف جو نیز هنوز مشخص نیست".
تغییرات حجم دیاکسید گوگرد در لایه‌های زیرین جو به مراتب کمتر از لایه‌های فوقانی است. مقدار دی اکسید گوگرد موجود در لایه‌های زیرین جو به کمک درصد جذب تابش فروسرخ جذب شده مشخص می‌شود. هرچه میزان جذب بالاتر باشد نشان دهنده وجود دیاکسید گوگرد بیشتری است.
محققان امیدوارند بتوانند فرضیه وجود آتشفشان‌های فعال در زهره را یا با مشاهده گاز و خاکستر خارج شده از دهانه یک آتشفشان تایید نمایند و یا با یافتن محل‌هایی در سطح زهره که دیاکسید گوگرد از آنها خارج می‌شود این فرضیه را رد کنند. همه اینها به معنی وظایف جدید و بیشتر کاوشگر سریع السیر زهره است.
