به گزارش همشهری آنلاین به نقل از ایرنا، استاد جلال‌الدین کزازی اظهار داشت: جشن و آیین نوروز مانند دیگر آیین ها و جشن های ایرانی به گونه ای گسترده در میدان های شهر برگزار می شده است.
وی افزود: هنوز ما این ویژگی را در پاره ای از کشورها که بخشی از ایران بزرگ فرهنگی هستند، می توانیم دید؛ در کشورهایی مانند تاجیکستان و افغانستان. اما چندی است که در ایران جشن و آیین نوروز به جشنی خانگی فرو کاسته است.
کزازی ادامه داد: خانواده های ایرانی جشن را در خانه خویش برگزار می کنند؛ در کنار خوان آیینی نوروز که هفت سین نام دارد.
نویسنده کتاب «دُر دریای دری» تصریح کرد: در شهرهای کوچک و روستاها هنوز آن ویژگی نوروز که برگزاری جشن در گروه های گسترده است، کمابیش روایی دارد. پس آیین نوروزی در شهرهای بزرگ به آیینی خانوادگی دگرگون شده است.
وی یادآور شد: آنچه از آن بخش گروهی نوروزی برجای مانده است، دید و بازدید نوروزی است. ایرانیان بر خود بایسته می دانند که از روز «سپسین» پس از فرارسیدن نوروز و سال نو به دیدار خویشان و دوستان و آشنایان بروند یا از آنان در خانه خود پذیرایی کنند.
کزازی افزود: پس در این روزها که بیرون رفتن از خانه با بیم از دچار شدن به بیماری همراه شده است، همچنان می توانند در خانه خویش بر خوان نوروزی بنشینند، آن آیین را به درستی و به شایستگی به انجام برسانند. اما به ناچار می باید بخش دیگر آیین های نوروزی را که دیدار از دیگران است، فرو بگذارند.
این شاهنامه پژوه تاکید کرد: این کار را می توان به یاری ابزارهای رسانه ای انجام داد. از دیگران با پیام هم به گونه ای حال پرسید یا به آنان فرخ باد گفت یا هر شیوه دیگری را که میتوان به کار گرفت، در کار آورد.
وی ادامه داد: دیدو بازدید را هم می توان به زمانی انداخت که این ناچاری از میان برخیزد. اما دوباره می گویم بخش بنیادین در آیین نوروز و سال نو در این روزگار هم به آسانی انجام می تواند گرفت.
کزازی عنوان کرد: هر خانواده ایرانی می تواند خوان نوروزی را بیاراید؛ فرارسیدن نوروز و سال نو را نشسته بر گرد این خوان بزرگ بدارد و در میان کانون خانواده آن را به انجام برساند.
نظر شما