این ادبیات استاندار تهران پس از شنیدن اظهارات برخی از اعضای شورای شهر تهران است. «برخی افراد در این شورا با انجام مصاحبه‌ها و گفته‌های غیرکارشناسی به‌دنبال متوقف کردن مدیران دولتی در انجام خدمات بیشتر و بهتر به مردم استان هستند که ما این افراد را خیرخواه شوراها ندانسته و آنان را از خود طرد می‌کنیم»؛ این هم هشدار رئیس شورای استان تهران است.
واکنش مسئولان دولتی به اعضای شورای شهر تهران پس از آن صورت گرفته که برخی از اعضای شورای شهر در آستانه روز شوراها از مسئولان دولتی انتقاد کرده و با صراحت لهجه بیشتری از اختلافا ت سیاسی که مسائل شهری را تحت‌الشعاع قرار داده، سخن به میان آوردند. گویا این صراحت لهجه برخی از اعضای شورای شهر چندان هم به مذاق استاندار و رئیس شورای استان تهران خوش نیامده و معترض هستند که اعضای شورای شهر با این اظهارات تنها خواسته‌اند اختلاف‌افکنی کنند.
البته آنچه این دو مسئول دولتی در پاسخ به اعضای شورای شهر گفته‌اند، قابل تامل است.
گرچه هیچ‌گاه رواج‌گرفتن این اختلافات نه به نفع شهر است و نه شهروندان اما این سؤال در افکار عمومی ایجاد شده که چرا چند گفت‌وگوی ساده اعضای شورای شهر تهران و گفتن برخی ناگفته‌ها تا این حد برای برخی از نهادها ناخوشایند است تا آنجا که اینگونه از زبان استاندار تهران لب به انتقاد می‌گشایند.
گویا خسرو دانشجو اظهارات اخیر برخی از اعضای شورای شهر در گفت‌وگو با رسانه‌ها را در مورد نگاهشان به دستگاه‌های دولتی شنیده و به همین دلیل 15 عضو شورای شهر تهران را به خاطر این دیدگاه مورد انتقاد قرار داده است. از طرفی خبرگزاری ایسنا روایت کرده که خسرو دانشجو حتی به 15 عضو شورای شهر تهران نصیحت کرده که این شوراها هستند که باید همراه با دولت حرکت کنند.
استاندار تهران گله‌مند است که این دولت نیست که باید با شورای شهر هماهنگ کار کند بلکه این شوراها هستند که باید همراه با دولت حرکت کنند؛«صفا و صمیمیت و همدلی کامل برای خدمت‌رسانی بهتر و بیشتر بین شوراها و مسئولان اجرایی برقرار است و این عزیزان با حمایت یکدیگر و تلاش پیگیر و شبانه‌روزی سعی در انجام وظایف خود دارند و در ملاقات‌های بسیار زیادی که چه با مسئولان اجرایی و چه با اعضای شوراها داشته‌ام، همگی بر این باورند که فضای مناسبی برای خدمت رسانی ایجاد شده است.»
البته استاندار تهران پذیرفته که مشکلاتی هست اما تاکید داشته که می‌توان آنها را با همدلی رفع کرد. در همین جلسه رئیس شوراهای اسلامی استان تهران هم به لحن گلایه‌آمیز شورای شهر سوم تهران اعتراض کرده است؛« متأسفانه تعدادی از اعضای شورای اسلامی یک شهر بنا دارند، دولت و مجموعه شوراها را در مقابل یکدیگر قرار دهند.» حتی وی هشدار هم داده است؛«برخی افراد در این شورا با انجام مصاحبه‌ها و گفته‌های غیرکارشناسی به‌دنبال متوقف‌کردن مدیران دولتی در انجام خدمات بیشتر و بهتر به مردم استان هستند که ما این افراد را خیرخواه شوراها ندانسته و آنان را از خود طرد می‌کنیم.»
وی در انتقاد به شورای شهر تهران، حتی سخنان اعضای شورا را تنش‌آفرین خوانده است؛«از مجموع 2 هزار و 400 عضو شوراهای اسلامی استان تهران، برخی از افراد که تعدادشان به تعداد انگشتان یک دست هم نمی‌رسد، به‌دنبال اینگونه تنش‌آفرینی‌اند که ما آنان را از خود نمی‌دانیم و در اینجا اعلام می‌کنم که استانداری و مسئولان اجرایی و بدنه دولت نهم در این مدت نهایت همکاری و حمایت را نسبت به شوراهای اسلامی شهر و روستا در استان تهران اعمال کرده‌اند.»
نگرانی از چه؟
البته نکته قابل تامل در اظهارات استاندار و رئیس شورای استان تهران این است که هر دو گلایه‌مند از این موضوع هستند که چرا اعضای شورای شهر تهران در گزارش عملکرد خود به شهروندان خبر دادند که به این دلیل برخی از مشکلات تهرن رفع نشده که دستگاه‌های دولتی نه‌تنها همکاری نمی‌کنند بلکه در برخی مواقع به‌طور وضوح رودر‌روی شهر تهران و مسئولانش قرار می‌گیرند؛ اظهاراتی که در کنار خود روایتی از برخی مسائل شهری و حاشیه‌های آن هم داشته و همین امر سبب شده تا مسئولان دولتی گلایه‌مند از طرح این مباحث در سطح رسانه‌ها باشند.
به‌عنوان نمونه رسول خادم در این هفته به‌صراحت عنوان کرد که به‌طور کلی شوراهای سوم دچار مصلحت‌گرایی شده و به خاطر فشارهایی که به آنها وارد می‌شود، عملا در یک دوران انفعال به سر می‌برند. رئیس کمیسیون برنامه و بودجه شورای شهر از دستگاه‌ها و افرادی سخن به میان آورده که به اجبار از شوراها می‌خواهند که نظرات آنها را اعمال کنند. مهندس چمران نیز با روایتی متفاوت‌تر از تلاش‌هایی برای رایزنی با مسئولان دولتی سخن به میان آورده بود تا بتوانند مشکلات تهران را راحت‌تر حل‌و فصل کرده و از ورود آن به حاشیه‌های بیهوده جلوگیری کنند. گرچه در این گفت‌وگو‌ها هیچ‌یک از اعضای شورای شهر به‌صراحت از فرد یا نهاد خاصی سخن نگفته بودند اما گویا همین میزان صراحت در گفته‌های اعضای شورای شهر هم برای مسئولان دولتی دور از انتظار بوده و این رفتار را تعبیر به بی‌مهری کرده‌اند.
این در حالی است که به یقین حتی اگر اعضای شورای شهر تهران از برخی از ماجراهای حاشیه‌ای که مسائل شهر را گرفتار کرده، سخنی گفته‌اند تنها از سر دلسوزی بوده و خواسته‌اند حداقل در گزارش عملکرد یکساله خود به شهروندان تهرانی اطلاع دهند که اگر مسائلی در راهروهای پیچ‌درپیچ گرفتار شده، آنها از رایزنی گرفته تا رفتار قاطعانه تلاش می‌کنند به نحوی امور را اداره کنند که شهروندان نفعش را ببرند.
هیچ کدام از اعضای شورای شهر هم به یقین به‌دنبال به تصویر کشیدن یک فضای آشفته و رودررویی مسئولان دولتی و شهری نبوده‌اند. از طرفی در گفته‌های اعضای شورای شهر آنچه به‌وضوح به چشم می‌خورد روایت‌های یکسان آنها از پیچ‌وخم‌های بودجه حمل‌ونقل است. تقریبا تمام اعضای شورای شهر تهران در مورد دلایل دریافت نکردن اتوبوس و بودجه مترو به برخی از اختلاف نظرها اشاره کردند و در عین حال تاکید بر اینکه شورای شهر هنوز ناامید نشده و تلاشش را برای دریافت اعتبارات تهران و سهم حمل‌ونقل عمومی ادامه خواهد داد.
با این حال مشخص نیست که گفتن برخی از حقایق که مناقشه‌آمیز هم نبوده چرا به مذاق مسئولان دولتی خوش نیامده و از روایت حقایق از زبان نمایندگان مردم در شورای شهر متعجب و ناراحت شده‌اند.
به هر حال اعضای شورای شهر تهران شاید حق شهروندان تهرانی دانسته‌اند که اینگونه ساده و راحت با آنها از مشکلات شهرشان بگویند تا شاید آنها هم مسئولانشان را درک کرده و دیگر هزاران سؤال بی‌جواب در مورد حمل‌ونقل و بودجه و امثال آن نداشته باشند.
