گرچه هنوز نتیجه نهایی شمارش آرا برای انتخاب بیش از چهار هزار نماینده یکصد و نود و پنج شورای محلی در انگلستان و ویلز انتشار نیافته، اما نتایج اعلام شده نشان می‌دهد که حزب کارگر اکثریت خود در شماری از شوراها را از دست داده است در حالیکه احزاب اصلی دیگر موفقیت قابل توجهی کسب کرده‌اند. [آشنایی با احزاب سیاسی و پارلمان بریتانیا]
براساس تخمین‌های صورت گرفته، حزب کارگر از نظر شمار آرای کسب شده در این انتخابات در رده سوم پس از دو حزب محافظه کار و لیبرال دموکرات قرار گرفته است.
برآورد انجام شده توسط بی بی سی از کسب 24 درصد کل آرا توسط نامزدهای حزب کارگر حکایت دارد در حالیکه حزب محافظه کار، که حزب اصلی مخالف است، حدود 44 درصد و حزب لیبرال دموکرات حدود 25 درصد کل آرا را به خود اختصاص داده‌اند.
قرار است نتیجه نهایی رای گیری اواخر روز جمعه، 2 مه (13 اردیبهشت) اعلام شود اما تحلیلگران سیاسی پیش بینی می‌کنند که انتخابات روز پنجشنبه بدترین نتیجه برای حزب کارگر در انتخابات محلی در خلال چهل سال گذشته باشد.
براساس آرای شمارش شده، حزب محافظه کار توانسته است اکثریت کرسی‌های شماری از شوراهای محلی را نصیب خود کند و به این ترتیب، اداره امور این حوزه‌ها را در دست بگیرد.
هنوز نتیجه انتخابات شهردار لندن اعلام نشده اما گفته می‌شود که احتمالا آرای کن لینونگستون، از حزب کارگر که تا کنون سه دوره این سمت را در دست داشته، و بوریس جانسون، نامزد حزب محافظه کار، به یکدیگر بسیار نزدیک است.
به گفته ناظران، پیروزی آقای جانسون در تقویت موقعیت سیاسی دیوید کامرون، رهبر حزب محافظه کار، بسیار موثر خواهد بود.
به گفته تحلیلگران، نکته مهم در انتخابات اخیر شوراهای محلی این است که حزب کارگر در برخی از حوزه هایی که به طور سنتی از این حزب طرفداری می کنند نیز متحمل شکست شده است.
در مقابل، جف هون، رهبر فراکسیون حزب کارگر در مجلس عوام، با قبول ناخرسندی مردم از شرایط کنونی اقتصاد بریتانیا، مواجه بودن دولت با بحران سیاسی را رد کرده و گفته است که حزب کارگر همچنان سیاست‌هایی را که به حال کشور مفید می‌داند دنبال خواهد کرد.
کاهش محبوبیت کارگر
رویگردانی طرفداران سنتی حزب کارگر به نشانه ای از ناخرسندی آنان از سیاست‌های دولت گوردون براون، نخست وزیر، به خصوص در زمینه های اقتصادی تعبیر شده و نگرانی حزب حاکم در مورد نتیجه انتخابات دوره بعدی پارلمان را به همراه آورده است.
حزب کارگر از سال 1997 با پیروزی در سه دوره انتخابات و کسب اکثریت قابل توجهی از کرسی‌های مجلس عوام، زمام امور این کشور را در دست داشته است و دوره کنونی مجلس عوام در سال 2010 به پایان می رسد.
پارلمان بریتانیا از دو مجلس عوام، که اعضای آن توسط مردم انتخاب می شوند، و مجلس لردها، که اعضای آن غیرانتخابی هستند، تشکیل می‌شود در حالیکه قدرت اصلی در مجلس عوام متمرکز است و اعضای ارشد هیات دولت نیز اکثرا عضو این مجلس هستند.
دوره قانونگذاری مجلس عوام حداکثر پنج سال است اما دولت می‌تواند در هر زمانی خواستار انحلال مجلس و برگزاری انتخابات جدید شود.
در انتخابات پارلمانی سال 2005، حزب کارگر، با وجود مواجه شدن با کاهشی حدود 5 درصد در شمار آرا نسبت به انتخابات سال 2001، توانست بیش از 35 درصد آرا و سیصد و پنجاه و یک کرسی از مجموع 646 کرسی پارلمان را به دست آورد.
در همان انتخابات، حزب محافظه کار یکصد و نود و دو و حزب لیبرال دموکرات 63 کرسی را نصیب خود کردند.
گوردن براون تا ژوئن سال گذشته و کناره گیری تونی بلر، نخست وزیر سابق، سمت وزارت خزانه داری را که از سمت های مهم در کابینه بریتانیاست، برعهده داشت.
در حالیکه اقتصاد بریتانیا در خلال یک سال اخیر بخشی از رونق یک دهه قبل خود را از دست داده، ممکن است برخی از رای دهندگان تا حدودی آقای براون را، که برای حدود ده سال تعیین کننده اصلی سیاست‌های اقتصادی بود، مسئول وضعیت کنونی می‌دانند.
همچنین، تحلیلگران گفته‌اند که اقدامات آقای براون در طول دوره نخست وزیری به شهرت قبلی او به عنوان سیاستمداری قاطع و مصمم لطمه زده در حالیکه حامیان سنتی حزب کارگر نیز با بعضی سیاست های او موافق نبوده‌اند.
احتمالا یکی از آثار ناکامی حزب کارگر در انتخابات شوراها این خواهد بود که نخست وزیر در آینده نزدیک در صدد انحلال پارلمان و برگزاری انتخابات پارلمانی جدید برنخواهد آمد.
