مسلماً مراکز و ارگان‌هایی که در سیستم سودآوری خود به وجود مشتری وابسته اند، باید مدیریت بسیار قوی و هوشمندانه‌ای داشته باشند زیرا هر لحظه‌ای که مشتریان از کیفیت و چگونگی ارائه خدمات ناراضی باشند، احتمال سقوط آن شرکت می‌رود.
اما جالب است که در ایران هیچ وقت چنین اتفاقی روی نمی‌دهد و همواره مشتریان پایبند به فروشندگان هستند، البته چاره‌ای هم جز این ندارند.
یکی از مثال‌های خوب در این مورد، موضوع خودرو و خودروسازی در ایران است. همگان می دانند که خودروهایی که در ایران ساخته می‌شود (آن دسته از خودروهایی که قیمتشان زیر ۲۰ میلیون تومان است) کیفیت خوبی ندارند و اگر این خودروها به یک بازار رقابتی راه پیدا می‌کردند مسلماً فروشی نداشتند.
اما به‌دلیل منحصر بودن وضعیت تولید آنها در ایران، خودروسازان هرکاری که بخواهند می‌کنند و با هر کیفیت نامطلوبی محصولاتشان را به فروش می‌رسانند و از طرف دیگر تعرفه واردات ۹۰ درصدی هم این تولیدکنندگان را چنان حمایت می‌کند تا با خیالی آسوده خودروی بی‌کیفیتشان را با قیمت‌های گزاف بفروشند.
در وزارت ارتباطات هم چنین مسائلی به خوبی دیده می‌شود. تا به حال فکر کرده‌اید که چرا در ایام عید نمی‌توانید پیامک ارسال کنید؟ جوابش مشخص است، به‌دلیل اینکه میزان بارگذاری زیادی نسبت به تجهیزات در ایران انجام شده است و به زبانی دیگر یعنی اگر با این تجهیزات باید ۱۰۰۰ عدد خط تلفن واگذار می‌کردیم، ۲۰ هزار تا واگذار کردیم.
دو سال پیش وزیر ارتباطات سابق آقای دکتر معتمدی نیز از چنین موضوعی گلایه داشتند و می‌گفتند در آن زمان ما هم می‌توانستیم یک میلیون خط اضافی بفروشیم ولی کیفیت ارتباطات بسیار کم می‌شد و به همین خاطر از این موضوع حذر‌کردیم.
به تازگی به گفته وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات اپراتور اول تلفن همراه برای واگذاری ۱۰ میلیون شماره جدید تا پایان سال‌جاری آمادگی دارد.
محمد سلیمانی با بیان اینکه بحث تلفن همراه در کشور یکی از نیازهای اساسی محسوب شده و از سال ۷۳ کار خود را آغاز کرد، گفت: در اکثر کشورهای منطقه نیز شروع تلفن همراه از سال ۷۳ بود و ما از نظر زمانی خوب شروع کردیم اما از نظر رشد همراه با این کشورها پیشرفت نداشتیم؛ به‌عنوان مثال تعداد مشترکان تلفن همراه در سال ۷۹ به حدود ۴۵۰ هزار نفر رسید درصورتی که کشور ترکیه که با ما شروع کرد، در سال ۷۹ تعداد ۶ میلیون مشترک داشت.
ولی باید از ایشان بپرسیم که‌ای استاد بزرگوار آیا وضعیت کیفیت تلفن‌های همراه در ترکیه هم مانند ماست؟ آیا تعرفه مکالمات آنها هم مانند ماست؟ آیا ترک‌ها هم مانند ما ۱۰ سال است که هنوز به این نتیجه نرسیده‌اند که MMS ارائه کنند یا نکنند؟ آیا اپراتورهای دولتی ترکیه GPRS را ارائه می‌دهند و اصلاً ترکیه اپراتور دولتی دارد؟ و...
اگر صحبت از افزایش کمیتی خطوط ترکیه می‌کنیم باید به موضوع کیفیت هم توجه کنیم. در آنجا مدیرانشان به فکر مشتریان هستند و به کیفیت خدمات و محصولاتی که ارائه می‌کنند، اهمیت می‌دهند.
در ایران چنین ارگان‌هایی، همچنان مشتریان وفاداری دارند زیرا مشتریانشان راهی به جز خرید از این تولیدکنندگان ندارند. پس تولید‌کننده هر کاری که بخواهد با محصولش می‌کند و فقط من و شمای مصرف کننده‌ایم که برای ارسال یک پیامک در روزهایی مانند اعیاد عمومی ۴ روز باید منتظر بمانیم.
حالا باز هم خدا را شکر که خود را با ترکیه مقایسه می‌کنیم اگر یک روز وزیر ارتباطات محترم تصمیم می‌گرفت که ایران را با کشورهایی مانند ژاپن مقایسه کند که دیگر هیچ. یک دفعه احتمالاً ۱۰۰ میلیون خط واگذار می‌کردند تا حال ژاپنی‌ها را بگیریم و از لحاظ آماری با آنها برابری‌کنیم.
