این نمایشگاه‌ها با دوسالانه خوشنویسی جهان اسلام آغاز شد اما آن نمایشگاه نتوانست به حیات خود ادامه دهد و به عنوان رویدادی ثابت در عرصه خوشنویسی تکرار شود. با این حال نقاشی و گرافیک دوسالانه‌هایی دارند که در همان قالب جهان اسلام برگزار می‌شوند و حالا هم شاهد برپایی اولین دوره از دوسالانه عکس جهان اسلام هستیم.
هر بار که یکی از این نمایشگاه‌ها برپا می‌شود، بحث‌ها و نظرهای مرتبط با آن نیز از سوی هنرمندان و همچنین مسئولان شنیده می‌شود اما این روند همچنان در همان مسیر قبلی به راه خود ادامه می‌دهد.
نکته‌ای که در تمام این دوسالانه‌ها به چشم می‌آید و در دوسالانه عکس نیز می‌توان شاهد آن بود،به این موضوع بازمی‌گردد که مشخص نیست پسوند «جهان اسلام » چه حوزه‌ای را می‌خواهد مشخص کند.
آیا منظور هنرمندان مسلمان است یا هنرمندان کشورهای اسلامی؟ یا هنرمندانی از تمام کشورها که به موضوع اسلام پرداخته‌اند؟ یا هنرمندان مسلمان که به موضوع‌هایی خارج از این حوزه تمدنی می‌پردازند؟بحث دیگری که درباره این دوسالانه‌ها مطرح می‌شود، درباره تداخل آن با فعالیت دوسالانه‌های داخلی است.برخی هنرمندان عنوان می‌کردند که شاید تلفیق منابع و امکانات این دوسالانه‌ها برای برپایی رویدادی جامع و فراگیر بتواند نتیجه بهتری در بر داشته باشد.
اما با شرایطی که دوسالانه‌های داخلی دارند و برگزاری آنها هیچ وقت به طور قطعی مشخص نمی‌شود، گروه دیگری از هنرمندان به همین دوسالانه‌های جهان اسلام دلخوش کرده‌اند که برپایی آنها قطعی است و همیشه در زمان معین برگزار می‌شوند.
با این حال در دوسالانه عکس، نکته‌ای دیده می‌شود که در دیگر دوسالانه‌های جهان اسلام اثری از آن دیده نمی‌شد. به نظر می‌رسد هیات انتخاب این دوسالانه، ترسی از خالی‌ماندن دیوارهای مجموعه صبا نداشت و مانند دیگر دوسالانه‌های جهان اسلام اجازه نداد هر اثری روی دیوارهای این مجموعه برود.
