به گزارش همشهری‌آنلاین به نقل از ایسنا،کشور پهناور ایران محیط‌زیست غنی و متنوعی دارد. به علت داشتن آب‌وهوای چهارفصل در مناطق مختلف، جاذبه‌های شگفت‌انگیزی در آن به وجود آمده به‌طوری‌که ایران را باوجود قرار داشتن در بخش خشک و نیمه‌خشک قاره آسیا، نمایی سبز و با طراوت بخشیده است.
بر همین اساس سازمان محیط‌زیست طبق تعاریف و معیارهای جهانی محیط‌زیست، ایران را در چهار طبقه کلی توصیف کرده است. این طبقه‌بندی در سال ۱۹۷۴ میلادی، ۱۳۵۳ ه. ش به مجلس ارائه شد و مورد تصویب قرار گرفت و در ضمن اختیارات قانونی و اداره کلی مناطق تحت حفاظت به سازمان محیط‌زیست واگذار شد.
پارک‌های ملی، آثار طبیعی ملی، منطقه حفاظت‌شده و پناهگاه حیات‌وحش چهار طبقه موردنظر هستند که در این میان استان همدان مساحتی افزون بر یک‌میلیون و ۹۴۹ هزار و ۳۰۰ هکتار را دارد که ۲۱۸ هزار و ۹۴۴ هکتار از اراضی سطح استان شامل شش منطقه حفاظت‌شده با مساحتی نزدیک به ۶۰۹۶۷ هکتار است. درمجموع حدود ۲. ۷ درصد از سطح استان حفاظت‌شده است.
مناطق حفاظت‌شده استان همدان شامل لشگردر و گلپر آباد ملایر، ملوسان نهاوند، خانگرمز تویسرکان، آلموبلاغ اسدآباد و شراء همدان است که در قالب در پروژه‌ای تحت عنوان «نجات از گمنامی مناطق حفاظت‌شده بی‌نظیر استان همدان» روزانه این مناطق را به مخاطبان معرفی می‌کنیم.
از راه‌های دسترسی به منطقه می‌توان به مسیر جاده اصلی آسفالته تویسرکان به فرسفج از روستای جعفریه به‌وسیله جاده فرعی که منتهی به روستای سوتلق می‌شود، اشاره کرد. طبق گزارش‌ها سازمان هواشناسی این منطقه آب‌وهوای نیمه‌خشک و سرد و معتدل دارد و رژیم بارندگی آن از تیپ اقلیم مدیترانه‌ای است.
متوسط میزان بارندگی منطقه فوق معادل ۴۰۰ میلی‌متر در سال و میانگین دمای سالانه در یک دوره ۱۲ ساله حدود ۱۲. ۷ درجه سانتی‌گراد و سرعت باد غالب منطقه ۵. ۲ متر در ثانیه در جهت جنوب غربی برآورد شده است.
از منابع آبی آن می‌توان به وجود ۳۵ دهنه چشمه و ۱۳ رشته قنات اشاره کرد. این منطقه از شمال به روستاهای قلقل، گنبله، بهارآب، ترمیانک، هوش و از شرق به روستاهای حاجی آباد، سوتلق، قلی لاله بالا و از طرف غرب به روستاهای مین آباد، تقی آباد، سازیان، کنجوران سفلی و از طرف جنوب به روستاهای کنجوران علیا و وسطی، قلی لاله پایین، ولاشجرد محدود می‌شود.
موقعیت مورفولوژیکی این توده کوهستانی و تنوع پوشش گیاهی آن، همچنین دور بودن از منابع آلاینده و تولید سروصدا، شرایط زیستی مناسبی را برای حیات‌وحش به وجود آورده است بنابراین این منطقه از سال ۶۳ به‌عنوان منطقه شکارممنوع اعلام و در سال ۸۰ به منطقه حفاظت‌شده ارتقاء سطح یافت.
در این منطقه تاکنون درمجموع ۲۱۳ گونه گیاهی متعلق به ۱۶۴ جنس و ۴۵ خانواده با خواص و کاربردهای دارویی، صنعتی و... شناسایی‌شده است و از بین گونه‌های فوق خانواده "Asteraceae composite" با تعداد ۳۷ جنس و ۵۷ گونه گیاهی فرم غالب پوشش گیاهی منطقه هستند.
به‌طورکلی گونه‌های غالب گیاهی عبارت‌اند از خانواده گرامینه‌ها، علف گوسفندی، گل قاصد، سریش‌ها، گونه‌های فرفیون، گونه شقایق، جامعه گونه‌ای گون، لاله، کلاه میرحسن، درمنه، کاکوتی، کنگر، بله گوش، میخک، بابونه، داغداغان، شیرخشت، چای علفی، رز وحشی، نخود وحشی، گل ماهور، بادام کوهی، زالزالک وحشی، آلبالوی وحشی و... هستند.
از درختان دست کاشت منطقه می‌توان به درختان گردو، گیلاس، زردآلو، انگور، سیب، توت، نارون، زبان گنجشک و بید اشاره کرد.
فون جانوری منطقه شامل کل و بز، قوچ و میش که از گونه‌های شاخص منطقه هستند و از سایر پستانداران می‌توان گرگ، روباه، شغال، کفتار، خرگوش، سمور، گورکن، تشی، رودک، خارپشت، حشره خوار و انواع موش‌ها و از میان پرندگان عقاب طلایی، کبک، تیهو، دلیجه، کلاغ نوک سرخ، کبوتر، کمر کولی، زاغی، چکچک، سهره، سار، جغد، سبز قبا، سنگ چشم، دم جنبانک و زرده پر را نام برد.
همچنین به انواع خزندگان چون افعی زنجانی، یله مار، سوسن مار، شلاقی، چلمبر، مار پلنگی، لاک پشت و انواع مارمولک‌ها می‌توان اشاره کرد.
نظر شما