ملوان با محمد احمدزاده در مقطعی از رقابت‌های نیم‌فصل اول حتی رتبه چهارم را نیز به دست آورد، جایگاهی که از ابتدای رقابت‌های لیگ‌برتر برای تیم شمالی ایران یک رکورد و افتخار به شمار می‌آمد.
اما این پایان کار ملوان نبود. بروز برخی از مشکلات در ادامه راه، تیم قدیمی و ریشه‌دار ایران را با مصائب بسیاری روبه‌رو کرد و باعث شد این تیم پس از یک دوره اوجگیری روند نزولی وحشتناکی را در پیش بگیرد، روندی که حتی می‌رفت منجر به سقوط تیم محبوب انزلی‌چی‌ها شود.
اختلافات هیأت فوتبال انزلی و گیلان با سرمربی ملوان و در کنار آن انتخاب احمدزاده به عنوان یکی از دستیاران دایی در تیم‌ملی، مشکلات زیادی را برای این تیم به وجود آورد.
نداشتن تمرکز کافی از سوی سرمربی جوان و البته عملگرای ملوان در لیگ برتر باعث شد، این تیم رفته‌رفته به ورطه سقوط نزدیک شود تاحدی که در هفته سی‌وسوم، این تیم پس از شیرین‌فراز نامزد اصلی سقوط بود و دوهفته پایانی، ملوان تنها برای بقا می‌جنگید. تیمی که در اوایل فصل یکی از بهترین رده‌های جدول رده‌بندی را در اختیار داشت.
ملوان و احمدزاده با سختی فراوان در هفته سی‌وسوم و ماقبل پایانی، برابر مقاومت به برتری ۲ بر یک رسیدند و تا حدودی به ماندن امیدوار شدند و در هفته آخر در دیدار مقابل پاس همدان با کسب تساوی یک‌بر‌یک مجوز بقا در رقابت‌های لیگ‌برتر را به دست آوردند.
شروع خوب احمدزاده با ملوان تداوم نیافت تا آنها نه برای ماندن در بالا میانه جدول که برای سقوط نکردن به همدان بروند. گرچه عملیات نجات سرانجام خوبی داشت اما احمدزاده شانس آورد که تیم را به دسته اول نفرستاد.
