همشهری‌آنلاین - علی‌اصغر درویش: اردک مرمری با نام علمی angustirostris Marmaronetta پرنده‌ای از تیره اردکیان است که تنها گونه اردک روی آب چّر است، نر و ماده آن هم‌شکل هستند. ۴۱ سانتیمتر طول دارد و اندکی از خوتکا بزرگ‌تر با گردنی درازتر و سر بزرگ‌تر، پر و بال قهوه‌ای تیره و روشن، با طرح مرمری و لکه بیضوی شکل تیره رنگ در اطرف چشمانش است.
در پرواز طرح مشخصی نشان نمی‌دهد، به‌جز شاه‌پرهای ثانوی کمرنگ و دم نوک سفید. در پرنده نر، پرهای پس سر اندکی بلندتر است و کاکل کوچکی را تشکیل می‌دهد. پرنده نابالغ در سطح شکمی زرد رنگ‌تر است با نوار چشمی تیره و دو لکه تقریبا سفید روی بال.
اردک مرمری معمولا جفت‌جفت یا به صورت دسته‌های کوچک دیده می‌شود و در زمستان گاهی گله‌های بزرگ تشکیل می‌دهند. حرکاتش کند است و معمولا خود را از دیدگان پنهان می‌کند.
این پرنده از دور به رنگ قهوه‌ای مایل به خاکستری به نظر می‌رسد. زیستگاه این پرنده بیشتر در مجاورت آب‌های شیرین است و مناطق با پوشش گیاهی متراکم را به فضاهای باز ترجیح می‌دهد. در تالاب‌ها و در طول سواحل رودخانه‌ها نزدیک به آب آشیانه می‌سازد. زمستان‌ها بیشتر در فضاهای باز دیده می‌شود، به‌خصوص در مانداب‌های موقت بیابانی حاصل از باران.
اردک مرمری به‌طور کلی پرنده‌ای بومی و در گذشته نه چندان دور، نسبتا فراوان بوده است. در حال حاضر از گونه‌های نادر به شمار می‌آید اما اخیرا گزارشی دال بر مشاهده حدود ۳۴۰ قطعه اردک مرمری در تالاب‌های مهاباد ارائه‌شده‌است. این پرنده زیبا به ندرت در سواحل دریای خزر دیده شده.
در ایران، به صورت نیمه‌مهاجر و بومی دیده می‌شود و جمعیت این پرنده در ایران حدود یک‌سوم جمعیت جهانی اردک مرمری را در بر می‌گیرد. در استان فارس، آذربایجان و گاهی نیز در دریاچه هامون تولید مثل می‌کند.
گزارش‌هایی مبنی بر مشاهده این اردک در تالاب شورک خراسان و تالاب هورالعظیم، خوزستان مطرح شده‌است.
نظر شما