به گزارش همشهری آنلاین، تفاوت بهای دلار در صرافی‌ها و بازار آزاد برخی از مردم را وادار کرده است سرمایه خود را در خرید و فروش دلار به کار بیندازند. هر چند خریدن چیزی در حدود ۲۰۰۰ دلار با هر کد ملی به دست‌کم ۴۰ تا ۴۵ میلیون تومان سرمایه نیاز دارد اما بازگشت آن با حاشیه سود دو سه میلیونی، آنی است و زیان و سوخت و سوز هم ندارد.
آنچه در این ویدئوی کوتاه می‌بینیم، هجوم مردم برای ایستادن در صف خریدن دلار ۲۱ هزار تومانی در یکی از پاساژهای مرکز تهران در میانه‌های تیرماه ۹۹ است. زن و مرد و پیر و جوان با باز شدن درهای پاساژ با شتاب تمام از پله‌ها پایین می‌روند تا زودتر به صف برسند و مطمئن شوند دلار به آنها می‌رسد. این هجوم پرشتاب را شاید بتوان درک کرد اما رفتار آنها که پشت درهای بسته نشسته و به مردم میخندند، دست‌کم در زمانه امروز درک‌ناشدنی است.
این جوانان واقعا دارند به بدبختی همشهری‌های خود میخندند؟ نگران زیر دست و پا ماندن مردم هستند یا دارند ادا درمی‌آورند؟ اگر خواهر و برادر و همسر و پدر و مادر و قوم و خویش خودشان را هم بین جمعیت ببینند، باز ویدئو را در شبکه‌های اجتماعی به اشتراک می‌گذارند؟ پاسخ به این پرسش‌ها شاید سویه‌ای دیگر از کارکرد شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی را نشان بدهد و کمک کند مردم از این پیچ پرحادثه تاریخی با آسیب کمتر بگذرند.
پیشاپیش از اینکه ویدئوی بارها دیده‌شده را اینجا برای شما منتشر میکنیم، عذر می‌خواهیم اما بدانید هدف و نیت ما از به اشتراک گذاشتن این تصاویر نه کوچک کردن برخی مردم دردمند که یادآوری اهمیت برخی رفتارهای انسانی در زمانه پردرد امروزی است. باورپذیر است که گروهی با دلار سوداگری میکنند اما باید پذیرفت خیلی‌ها هم با خریدن دلار و بردن سود یکی دو میلیونی می‌خواهند گره از کار فروبسته زندگی‌های خود بگشایند.
نظر شما