آلمان و لابیرنت عراق

فرقی نمی‌کند که باراک اوباما ، هیلاری کلینتون یا مک کین کدامیک برنده انتخابات آتی امریکا باشد.
آنچه برای دولت آلمان در این میان از اهمیت بسزایی برخوردار است ،حمایت از تسریع در روند بهبود وضعیت عراق است.

باراک اوباما اواخر ماه فوریه اعلام کرد که در نظر دارد در سایه همکاری  با متحدان تلاش های بیشتری را برای تغییر در چهره کنونی افغانستان انجام دهد.

این در حالی است که اوضاع عراق نیز از تیر رس این کاندیدای انتخاباتی آمریکا مخفی نمانده و هر از گاهی بحث آن را نیز مطرح میکند.

اگر در دولت آتی آمریکا نیز باز بحث بر سر نیروی نظامی به عراق پیش آید بی شک آلمان باز در این طرح مشارکت نخواهد کرد ، اما این کشور آمادگی دارد همچنان برای بازسازی و بهبود وضعیت عراق همکاری های لازم دیگر را به عمل آورد.

آنچه در این میان مهم به نظر می رسد این است که با وجود گذشت 5 سال از جنگ عراق اتحادیه اروپا و آلمان نتوانسته اند سیاست واحد مستمری را در قبال این موضع به پیش ببرند.

هنوز در بروکسل و بقیه پایتخت ها عضو اتحادیه اروپا نگرانی تکرار اتفاقات سال 2002 میلادی که میان کشورهای مخالف و موافق حمله نظامی به عراق روی داد به وضوح به چشم می خورد. گزینه نظامی علیه عراق عاملی برای همسویی های بیشتر یا به عکس دوری برخی از کشورهای اروپایی از یکدیگر شد. از این ماجراها که بگذریم، می‌توان به اظهارات ماه آوریل "ولفگانگ شویبله" وزیر کشور آلمان درباره پذیرش پناهندگان مسیحی عراق اشاره کرد که حاکی از حمایت ضمنی برلین از عراق بود.

بنظر می‌رسد به رغم مخالفت‌های احتمالی آتی با اعزام نیروی نظامی به عراق، دولت برلین باید تغییر محسوس‌تری در راستای مشارکت بیشتر برای ثبات در عراق را از خودنشان دهد.

آلمان می تواند سیاستهای محکم و قوی را در عراق برنامه ریزی و اجرا کند که تاثیر آنها نه فقط برای عراقی ها بلکه برای کشورهای منطقه قابل ستایش خواهد بود .

از جمله این برنامه و سیاستها می توان به طرحهای منسجم برای مبارزه با تروریسم ، تامین منابع انرژی موردنیاز ، اتخاذ راهکارهای مناسب در جهت تامین امنیت اشاره کرد .

چنانچه آلمان بتواند در این موارد به پیشرفتهای قابل قبول دست پیدا کند ، می تواند به کاهش چشمگیر اقدامات ترویستی و حوادث ناگوار در منظقه بیش از پیش امیدوار بود.

در این میان نمی‌توان از نقش کشورهای همسایه عراق نیز در راستای تحقق این برنامه ها اغماض کرد ، کشورهایی مانند ایران و سوریه می توانند در این عرصه گامهای مهمی را بردارند. چند دوره گفتگو میان ایران و آمریکا باهدف بهبود وضعیت عراق از مهمترین مواردی است که بیان آن خالی از لطف نیست.

کشورهای اروپایی دیگر به خصوص مخالفان اقدام نظامی علیه عراق نیز از دیگر گزینه هایی هستند که می توان روی آنها حساب باز کرد.

 برلین برای تحقق سیاستهای خاص و راهبردی خود در عراق در صورت تمایل به مشارکت کشورهای اروپایی باید نشستهایی را با آنها برگزار کرده و دستاوردهای آنها را به بهترین شکل ممکن به کار گیرد.

همه می‌دانیم که برای دسترسی به برنامه های حائز اهمیت ، مهم برداشتن نخستین گام است، آلمان می تواند با اتکا به دیپلماسی قوی خود در کنار همکاری با کشورهای همسایه عراق و پس از آن با مشارکت سایر کشورهای اروپایی علاقه مند به سیاست خود در عراق که همانا در جهت بهبود شرایط خواهد بود ، گام بر دارد 

درباره نویسنده : " گوئیدو اشتاین برگ " اسلام شناس و نویسنده کتب متعددی است . وی در زمینه خاورمیانه نیز تحقیقات بسیاری انجام داده و از اعضای مهم موسسه تحقیقات استراتژیک آلمان که بزرگترین موسسه پژوهشی در شرق اروپا است، می‌باشد.

اشپیگل