این در حالی است که علاوه بر فواید پیشتر شناخته‌شده مصرف آهن در این سن، روز‌به‌روز تحقیقات بیشتری در مورد آن صورت می‌گیرد و اهمیت آن روشن‌تر می‌شود.
تازه‌ترین مطالعات انجام‌شده در این باره نشان داده است که کمبود آهن، حتی درصورتی که به مرحله کم‌خونی نرسیده باشد، می‌تواند در رشد عاطفی و اجتماعی کودک تاثیر منفی بگذارد.
توضیح این که ارزیابی‌های رایج فعلی برای تشخیص کمبود آهن، هموگلوبین خون را اندازه‌گیری می‌کند؛ در حالی که افت هموگلوبین و کم‌خونی، مرحله آخر فقر آهن است و نشان می‌دهد پیش از آن، ذخایر آهن بدن خالی شده است.
به این ترتیب، می‌توان گفت برخی کودکانی که از نظر آزمایش خون، کم‌خونی و کمبود هموگلوبین ندارند، ممکن است دچار کمبود آهن باشند.
این مطالعه، حاصل تلاش‌های محققان در دانشگاه میشیگان آمریکاست.
به گزارش رویترز، در این مطالعه جالب، تعدادی کودک ۹ماهه انتخاب شدند و بر حسب میزان آهن خون، به ۲ گروه تقسیم شدند. به همه این کودکان، به‌مدت ۳ ماه، شربت سولفات آهن داده شد که حاوی ۲۲ میلی‌گرم آهن بود.
بعد از ۳ ماه، و در سن یک سالگی، کودکانی که پیش از این برنامه، دچار کمبود آهن خون بودند، خصوصیات اجتماعی متفاوتی را از خود نشان دادند. این کودکان خجالتی‌تر بودند، کمتر تمایل داشتند در فعالیت‌های اجتماعی مشارکت داشته و خود را درگیر آن کنند.
این نتایج در حالی به دست آمد که به‌دلیل مصرف آهن در دوره ۳ ماهه قبلی، هیچ‌کدام از این کودکان دچار کم‌خونی نبودند.
اهمیت این نتایج، که در شماره مه نشریه علمی «پدیتریکس» منتشر شده، در این است که کودکان شیرمادرخوار، به‌طور طبیعی در معرض کمبود آهن قرار دارند.
درست است که محتوای شیر مادر از لحاظ آهن، بسیار خوب بوده و جذب آهن آن نیز از شیر گاو بالاتر است، اما به هر حال، عدم‌مصرف مکمل آهن، کودکان را در معرض فقر آهن قرار می‌دهد و بایستی جدی تلقی شود.
به‌خصوص که دخایر رسیده به بدن شیرخوار از طرف مادر، تنها تا ۶ ماهگی کفایت می‌کند و اصولا یکی از دلایل شروع غذای کمکی، رساندن آهن موردنیاز بدن کودک، از طریق غذاها به اوست.
دستورالعمل کشوری در ایران نیز آن است که با شروع تغذیه تکمیلی از ۶ ماهگی، تا پایان ۲ سالگی، از قطره آهن و مولتی‌ویتامین استفاده شود.
آهن، علاوه بر رشد عاطفی و اجتماعی کودک، که به اندازه خود مهم و سرنوشت‌ساز است، تاثیرات دیگری نیز بر سلامت عمومی بدن، به ویژه در سن کودکی دارد که در جای خود مهم است.
کمبود آهن، می‌تواند ترمیم زخم‌ها را به تعویق بیندازد، کودک را مستعد ابتلا به انواع عفونت‌های گوارشی و تنفسی کند، باعث تحریک‌پذیری و بی‌قراری او شود و حتی باعث بی‌اشتهایی شود.
بی‌اشتهایی، مشکلی است که یک چرخه معیوب را برای کودک رقم می‌زند. به این معنی که با تشدید بی‌اشتهایی، میزان دریافتی غذای کودک کمتر می‌شود این موضوع می‌تواند به کمبودهای تغذیه‌ای او دامن بزند.
نکته آخر این که برخی والدین به خاطر این که دندان کودک در اثر آهن، سیاه می‌شود، از دادن آن خودداری می‌کنند.
این در حالی است که کارشناسان برای کم شدن احتمال سیاه شدن دندان‌ها بر اثر مصرف آهن، توصیه می‌کنند بهتر است بعد از دادن قطره یا مصرف شربت آن، علاوه بر خوراندن کمی آب جوشیده خنک‌شده به کودک، دندان‌های او را نیز با پارچه تمیزی پاک کرد یا مسواک زد.
