به گزارش همشهری آنلاین، رمان منم کوروش به قلم الکساندر جووی برای پنجمین بار از سوی گروه انتشارات ققنوس روانه بازار کتاب شد.
این اثر، داستانی بلند است که این نویسنده و فیلمساز آلمانی‌تبار درباره شاهزاده افسانه‌ای ایران باستان و پادشاه قدرتمند سلسله هخامنشیان در ایران آن را تالیف کرده است.
جووی در آلمان متولد شد، ولی بسیار زود با خانواده به سوئیس مهاجرت کرد و سپس برای تحصیل در رشته حقوق به انگلستان رفت. جووی به خاطر ساخت فیلم کوتاه تعطیلات رومانتیک در سال ۱۹۹۸ نامزد دریافت جایزه اسکار شد و پس از آن مهم‌ترین فعالیتش نوشتن این رمان و نیز تلاش برای تولید فیلمی مستند بر پایه زندگی کوروش است.
رمان منم کوروش در سال در سال ۲۰۰۹ انتشارات گارنت منتشر شد و انتشارات ققنوس نیز در ایران برای نخستین بار آن را در سال ۱۳۹۱ با ترجمه سهیل سُمی آن را منتشر کرد.
در این رمان، نویسنده سعی کرده است تخیل را به گوشه و کنار تاریخ بکشاند و از دل آن داستانی بیرون بیاورد که تاریخ‌نگاری محض نیست و در دل خود ظرافت‌ها و جذابیت‌های بیشتری برای تصویرسازی روایت تاریخی در ذهن مخاطب داراست.
این کتاب در سه بخش تالیف شده است. بخش نخست به دوران کودکی و نوجوانی کوروش می‌پردازد که درباره آن در متون تاریخی افسانه‌های متعددی بازگو شده است اما کتاب با در نظر گرفتن روایت معتبر نقل شده از هرودت و نیز در نظر گرفتن سایر روایت‌های تاریخی درباره آن به اظهار نظر می‌پردازد و داستان خود را پیش می‌برد.
در بخش دوم کتاب داستان شکل‌گیری امپراطوری هخامنشی توسط کوروش و به قدرت رسیدن او نقل می‌شود و در فصل سوم کتاب که با عنوان عشق جاویدان نامگذاری شده است ماجرای پیش‌روی کوروش به شرق امپراطوری و نیز فتح بابل و آزادسازی یکتاپرستان این منطقه و در نهایت فرجام او روایت شده است.
کتاب جووی در تمامی بخش‌های خود شاهد تلاشی ستودنی برای تصویرسازی آن چیزی است که او از دل تاریخ درباره این پادشاه ایرانی به تصویر کشیده است. تخیل‌ورزی برای به تصویر کشیدن چهره، رفتار، واکنش‌ها و نیز مستندسازی داستانی صحنه‌های نبرد و نیز گستره امپراطوری و قدرت وی در این کتاب ستودنی است.
نویسنده برای نوشتن این کتاب، دست به پژوهش بسیار زده و آنچه در کتاب روایت شده، تنها بر پایه خیال نیست. او تاریخ را نه یک داروی آرام‌بخش که یک تصویر مستند و ضروری برای تربیت نسل‌ها و هویت‌بخشی به یک کشور و جهان می‌پندارد و بر همین اساس سعی کرده از ادبیات به عنوان دستمایه‌ای برای ایجاد خوانش و روایتی تازه از یک موقعیت و شخص بهره ببرد.
سهیل سمی در مقدمه این رمان نوشته است: تاریخ همیشه و همیشه خیال‌انگیز است و رمان یا فیلم بهترین جلوه‌گاه این تخیل است. مهم این است که نویسنده مسئولیت کاری را که می‌کند بپذیرد. در این کتاب بنا بر روال معمول رمان‌های تاریخی، بعضی شخصیت‌ها به داستان اضافه شده‌اند. حمله‌های نظامی، تصمیمات کلان و گاه حتی تاکتیک‌های به کار رفته در نبرد همگی پشتوانه‌های مستند تاریخی دارند.
نظر شما