همشهری آنلاین - مهدی تهرانی: فرانسه زادگاه سینما است و سهم قابل توجهی در سینمای جهان دارد و به توسعه این صنعت کمک کرده‌است. جدا از صنعت بومی فیلم‌سازی در فرانسه، این کشور هنرمندان بسیاری را از سرتاسر جهان در فرانسه گرد هم آورده‌است. به همین دلیل، سینمای فرانسه گاهی اوقات با سینمای کشورهای خارجی در هم تنیده شده‌است. رومن پولانسکی، کریستوف کیشلوفسکی، آندره ژولاوسکی از لهستان، گاسپر نوئه، ادگاردو گوزارینسکی از آرژانتین، آناتول لیتواک و الکساندر الکسیف از روسیه و میشائیل هانکه از اتریش جز برجسته‌ترین هنرمندان سینمای فرانسه به‌شمار می‌آیند.
یکی دیگر از عناصر حمایت از این صنعت این است که پاریس دارای بالاترین تراکم سینما در جهان می‌باشد. با ۲۰۶٬۵ میلیون بلیط فروخته شده در سال ۲۰۱۰ و ۲۱۵٬۶ میلیون نفر در سال ۲۰۱۱ فرانسه در جایگاه سوم بزرگترین بازارهای فیلم پس از پس از ایالات متحده و هند در جهان است؛ و همچنین از نظر درآمد پس از ایالات متحده و ژاپن قرار می‌گیرد. و در اروپا با رکورد ۲۶۱ فیلم تولید شده در سال ۲۰۱۰ موفق‌ترین صنعت سینما متعلق به فرانسه می‌باشد.
موج نوی سینمای فرانسه
موج نویی‌ها اعتقاد داشتند آنچه فیلم و سینما خوانده می‌شود باید تمام عواملش به دور یک محور بچرخند یا تمام راه‌ها به یک نفر ختم بشود و آن شخص هم کسی نیست جز کارگردان اثر. اوست که باید ذهنیات و احساس و تکنیک را درهم بیامیزد و سر آخر یک تولید فرهنگی به نام فیلم را خلق کند.
فرانسوا تروفو، ژان لوک گدار، ژاک دمی، اریک رومر، آلن رنه و آنیس وارد و چند کارگردان دیگر همگی کم و زیاد بر این موج سوار بودند و سینما را زیر و رو کردند. موج نویی که هدیه‌ای ابدی نه‌تنها برای سینمای فرانسه و سینمای اروپا بود که کل سینمای جهان از آن تاثیر پذیرفتند. موج‌نویی‌ها دوربین به دست از خیابان و کوچه و در و دیوار فیلم می‌گرفتند و هر کدام بسته به ویژگی‌هایشان اثرشان را می‌ساختند. فرانسوا تروفو به نوعی تکنیکی‌ترین آنها و به تعبیری با خلاقیت ناب بود. ژان لوک گدار با دوربینش شعر می‌گفت و ذهنیاتش اصل و اساس کارش بودند و گرچه کمتر از تروفو، ولی احساساتش را به فیلم تزریق می‌کرد.
در موج‌نو خشونت سانسور نمی‌شود. اتفاقات به روال طبیعی و طی تدوین استاندارد روایت نمی‌شوند. قصه ممکن است سرراست نباشد؛ اما همان حرکت سیال دوربین تماشاگر را با خود همراه می‌کند. آمریکایی‌ها این روش را خواستند با متدهای من‌درآوردی خودشان پیش ببرند، اما فیلم‌هایشان یا از آن ور بام به زمین خوردند یا اصلا به انجام نرسیدند. ۵۵ سال از تولد موج‌نو می‌گذرد و در تولد ۵۵ سالگی این جریان هنوز هم تاثیر این رخداد دقیقا قابل درک و فهم است. جریانی که تنها ۱۰ سال عمر واقعی داشت.
منابع
آشنایی با موج نوی سینمای فرانسه/ همشهری آنلاین / نیویورک تایمز / تریبیون
نظر شما