وی قرار است امروز عازم واشینگتن هم شود و با سران این کشور درباره رویدادهای اخیر منطقه به رایزنی بپردازد.
مقامات و احزاب اسرائیلی، اما در روزهای اخیر حمله‌ای رسانه‌ای، سیاسی تندی را علیه اولمرت آغازیده‌اند که به‌جز استعفای وی نمی‌توان رویدادی دیگری را در این باره پیش‌بینی کرد.
اما ریشه این ماجرا و این هیاهوی رسانه‌ای را کجا باید سراغ گرفت و اصلا به چه دلیل پرونده فساد مالی اولمرت در این بحبوحه زمانی مطرح شد؟ آیا اولمرت به رغم رد فراخوان‌ها برای کناره‌گیری از مقام خویش، می‌تواند به بقای در قدرت حداقل تا پایان دوره نخست وزیری‌اش امیدوار باشد یا اینکه سیل انتقادات و فراخوان‌های به استعفا، وی را به گوشه‌ای از تاریخ پرتاب خواهد کرد؟ و در این میان، فرجام طرح‌های اخیر اولمرت و مذاکراتش با فلسطینیان به کجا خواهد انجامید؟
ماجرا زمانی آغاز شد که نخست‌وزیر اسرائیل از انجام مذاکراتی غیرمستقیم با یکی از دشمنان دیرینه‌اش در منطقه یعنی سوریه پرده برداشت. وی در ابتدا این خبر را تنها برای آگاهی از واکنش دمشق در قبال این فراخوان مطرح ساخت. اما بعدها اعلام کرد که در این قضیه جدی است و به دنبال مذاکراتی جدی با سوری‌هاست.
سوریه اما هرگونه مذاکره با اسرائیل برای برقراری صلح را به پای بندی این رژیم به قوانین بین‌المللی و عقبنشینی فوری از بلندی‌های جولان مشروط کرد.
پس از این ماجرا، اولمرت اندکی عقب نشست، اما در آن سوی آبها واشینگتن بیکار ننشسته و بنا به تعبیر برخی، برای فشار بر سوریه به منظور پذیرش طرح اولمرت و بنا به تفسیر برخی دیگر، برای تاکید بر مخالفت با طرح اولمرت و منع صلح‌طلب جلوه کردن سوریه، تصاویری از به اصطلاح راکتوار هسته‌ای سوریه را منتشر ساخت.
بنا به گفته مقامات آمریکایی، سوریه در حال ساخت راکتوری هسته‌ای در دیر الروز است و هواپیماهای اسرائیلی در سپتامبر گذشته، این راکتور را هدف قرار داده اند.
کمی آن‌سوتر و در درون مرزهای لبنان، همه چیز به نفع مخالفان دولت رقم می‌خورد و توصیه غیرمستقیم گزارش وینوگراد اسرائیل به دولت وقت لبنان برای جمع‌آوری سیستم ارتباطاتی حزب‌الله در فرودگاه این کشور محقق نشد اما مخالفان دولت در دوحه توانستند پیروزی خود را محقق سازند و در بیروت آن را جشن گیرند.
پس از آن و اندکی پیش از سخنرانی حسن نصرالله دبیر‌کل حزب‌الله لبنان به مناسبت هشتمین سالگرد عقبنشینی اسرائیل از جنوب لبنان، زمزمه‌هایی درباره موافقت اسرائیل با آزادسازی شماری از اسرای حزب‌الله در مقابل آزادسازی دو اسیرش از سوی مقاومت لبنان منتشر شد.
خانواده سمیر القنطار و میانجیگر آلمانی نیز خبرها را تأیید کردند. القنطار قدیمی‌ترین اسیر لبنانی است که در زندان‌های اسرائیلی به‌سر می‌برد. نسیم نسر نیز پس از شش سال اسارت، روز گذشته آزاد شد. تمامی این عوامل دست به دست هم داد تا ماجرای رشوه‌گیری اولمرت از یک تاجر آمریکایی به صورت برق آسایی در محافل رسانه‌ای و سیاسی اسرائیل و صد‌البته در لابی صهیونیستی مطرح شود، طوری که طی چند روز اخیر حلقه اتهامات و انتقادات بر اولمرت تنگ تر از گذشته شد.
به دنبال آن، خانم تزیپی لیونی وزیر خارجه اسرائیل هم از اعضای حزب کادیمای اولمرت خواست تا به دنبال فردی برای جانشینی وی باشند.
اندکی پیش از لیونی، ایهود باراک رئیس حزب کار اسراییل هم از اولمرت خواست تا از قدرت کناره گیرد یا مسئولیت خود را به تعلیق درآورد یا به یک تعطیلی برود.
باراک تهدید کرد درصورت عدم استعفای اولمرت، وزرای حزبش را از کابینه اولمرت خارج خواهد کرد تا دولت سقوط کرده و انتخاباتی زودهنگام برگزار شود.
وی اولمرت را در جریان یک کنفرانس خبری خطاب قرار داد و گفت: دیگر برگ توتی نخواهم شد تا عورتت را بپوشانم. دیگر تمامی اشتباهات و خطاهایی که انجام دادی، کافی است.
بنیامین نتانیاهو رئیس حزب راستگرای اسراییل هم خواستار برگزاری انتخاباتی زودهنگام به منظور «نجات قدس و بلندی‌های جولان» شد. وی با ربط دادن این دو به سرنوشت اسراییل، تاکید کرد که اولمرت آینده اسراییل را به مخاطره انداخته است.
این جمله نتانیاهو پرده از همه چیز برداشت. همین جمله کافی بود تا بر همگان مبرهن شود تمامی ادعاهای اسرائیل برای برقراری صلح در خاورمیانه ادعایی بیش نیست و هدف اسراییل از شکل دادن به اسرائیل بزرگ (Greater Israel) هیچ گاه از تفکر و تصور این رژیم خارج نخواهد شد.
بی‌تردید عباس در حالی امروز با اولمرت دیدار می کند که هیچ امیدی به سخنان و وعده‌هایش ندارد، همان‌طور که بوش هم چه‌بسا با فردی به تاریخ پیوسته دیدار خواهد کرد که با وی به نتایجی جدی و تعیین‌کننده نخواهد رسید.
تنها راهکار پیش روی اولمرت آنگونه که به نظر می‌رسد همان گزینه استعفای پیشنهادی است و طی روزهای آینده باید به انتظار نشست تا شاهد استعفای اولمرت باشیم. فردی که لیونی یا باراک خود را برای جایگزینی اش آماده می کنند.
رویدادهای اخیر نشان داد لابی صهیونیستی اجازه نخواهد داد تا یک دولت مستقل فلسطینی در اراضی فلسطین شکل گیرد، هرچند که جورج‌بوش رئیس‌جمهور قدرتمند‌ترین کشور دنیا هم وعده تحقق آن را در اواخر سال جاری دهد. همچنانکه احتمال عقب نشینی اسراییل از بلندی‌های جولان بسیار بعید به‌نظر می‌رسد.همان طور که سخن گفتن هر مقام اسرائیلی درباره صلح در منطقه، مساویست با مطرود شدنش و خارج شدنش از دایره قدرت در اسرائیل.
همشهری امارات
