آشنایی با جزایر مارشال

در جنوب این کشور نارو و کریباتی، در شمال جزایر ویک آمریکا و در غرب میکرونزی قرار دارند.

نخستین بار دو هزار سال پیش از میلاد میکرونزیایی‌ها در این جزایر ساکن شدند. در قرن شانزدهم میلادی اسپانیا آن را کشف کرد. با این حال تا قرن هجدهم اروپایی‌ها دیگر به آن پا نگذاشتند.

در قرن هجدهم یک ناخدا از کشور انگلیس با نام جان مارشال به این جزایر پا گذاشت که این جزایر هم‌اکنون با نام او خوانده می‌شوند.

در فاصله سال‌های ۱۹۴۶ تا ۱۹۵۸ آمریکا ۶۶ بمب اتمی را در جزایر این کشور آزمایش کرد. این آزمایش‌ها امروزه هم ادامه دارند.

در سال ۱۹۷۹ برای اولین بار در این جزایر دولت تشکیل شد و نظام حکومتی با اتکا به ساکنان جزیره پا گرفت.

سیاست در جزایر مارشال

بر اساس قانون اساسی این کشور که در سال ۱۹۷۹ تصویب شد رئیس جمهور در این کشور هم رئیس حکومت است و هم رئیس دولت.

هیات دولت را رئیس جمهور از میان اعضای مجلس قانون‌گذاری انتخاب می‌کند. رئیس جمهور هر چهار سال یک بار با رای اعضای مجلس انتخاب می‌شود.

مجلس قانونگذاری این کشور ۳۳ کرسی دارد که نمایندگان آن با رای مردم برای دوره‌ای چهار ساله انتخاب می‌شوند.

اقتصاد در جزایر مارشال

تولید ناخالص داخلی در این کشور ۱۱۵ میلیون دلار است. ۱۴ هزار و ۶۸۰ نفر نیروی کار این کشور را تشکیل می‌دهند.

۲۱ درصد از نیروی کار جزایر مارشال در بخش کشاورزی،‌۲۱ درصد در بخش صنعت و بقیه در بخش خدمات مشغول به کار هستند. نرخ بیکاری در این کشور ۳۱ درصد است.

محصولات صادراتی این کشور شامل مغز نارگیل، روغن نارگیل، صنایع دستی و ماهی است که به کشورهای آمریکا، ژاپن، استرالیا و چین صادر می‌شود.

محصولات وارداتی این کشور شامل مواد غذایی، ماشین‌آلات و تجهیزات، سوخت، نوشیدنی و تنباکو است که از کشورهای آمریکا، ژاپن، استرالیا، نیوزیلند، سنگاپور، فیجی، چین و فیلیپین وارد می‌شود.

مردم جزایر مارشال

جمعیت این کشور حدود ۶۳ هزار نفر با میانگین سنی ۲۱ سال است. امید به زندگی برای زنان ۷۳ و برای مردان ۶۹ سال است.

۵۵ درصد از مردم این کشور پروتستان هستند. زبان‌های رسمی در این کشور مارشالی و انگلیسی است.

جزایر مارشال در یک نگاه