همشهری آنلاین - مهدی تهرانی: پدرخوانده محصول ۱۹۷۲ چنان جایگاه رفیعی از لحاظ ماهیت، محتوا و فرم و فضا نسبت به دو دنباله بعدی خود دارد که ممکن است حتی قابل محاسبه نباشد. با این حال، از منظر مختلف این روایت خلاق «ماریو یوزو» و فرانسیس فورد کاپولا قابل بررسی‌های عمیق است. این آثار در ردیف فیلم‌های ناب قرار دارند.
بسیاری از تماشاگران حتی دیالوگ این فیلمها را از حفظ هستند و با صحنه‌ها و سکانس‌های مختلف آن چنان همذات‌پنداری کرده‌اند که گویی سال‌هاست زندگی بدون یادآوری آن نماها برایشان غیرممکن می‌شد.
بررسی نوع و سبک و شیوه بازیگری مارلون براندو، آل پاچینو و رابرت دنیرو از موارد جذاب پدرخوانده‌هااست. مقایسه نحوه بازیگری این ۳ در سه گانه پدرخوانده، شباهت و تفاوت‌های تکنیک بازیگری‌شان و این که سیر تکاملی بازیگری این سه؛ حال که مارلون براندو ۱۶ سال است که از دنیا رفته و دو نفر دیگر هر دو به سنین پیری رسیده‌اند دارای چه آیتمها و المنت‌هایی شده، خود می‌تواند بهانه‌ای برای یک نوشتار فنی و موشکافانه باشد. به مناسبت ۳۰ سالگی پدرخوانده ۳، پنج قاب از این اثر ماندگار را در ادامه ببینید:
نظر شما