به گزارش همشهری آنلاین به نقل از فارس، ایوند یکی از روستاهای استان آذربایجان شرقی است که مناطق بکر و بی‌نظیر آن هر بیننده‌ای را به شگفتی وامی‌دارد. چشمه‌های متعدد، رودهای جاری و سرسبزی وصف‌ناپذیر آن روح خسته هر انسانی را تسکین می‌دهد. پای سفر می‌خواهد تا به این روستای باصفا رفت. برای رسیدن به اینجا کافی است ۱۵ کیلومتر از تبریز را طی کرد تا به این تابلو نقاشی طبیعی که به گفته اهالی منطقه قطعه‌ای از بهشت و معجزه مأنوس پروردگار است، رسید.
ایوند، روستایی زیبا
بعد از اتمام مسیر روستای سریل به دوراهی روستای ایوند خواهید رسید. می‌توان مسیر خاکی را انتخاب کرد و وارد روستا شد، ولی اگر دلتان برای شنیدن صدای طبیعت تنگ شده است، بهتر است مسیر باغی را برای ورود به روستا انتخاب کنید.
در یکی از روزهای وسط هفته ماهِ آخر تابستان به این طبیعت می‌رویم و مسیر دوم را برای ورود به روستا انتخاب می‌کنیم؛ سفر به کوچه‌باغی باصفا که رودخانه‌ای روان در آن جاری است. اینجا ونیزی است که نیازی به قایق برای عبور مسیر نیست و می‌توان با خودرو از این جاده آبی گذشت. نوای زندگی اینجا جاری است. صدای آبی که هرجا باشد خبر از طراوت و سرسبزی می‌دهد. اینجا طبیعت موسیقی خود را می‌نوازد که باید برای شنیدنش دل داد.
اینجا به جای آسفالت از روی آب باید رد شد
روکش جاده‌ای این مسیر به جای آسفالت، آب است که در برخی جاها، مسیر بازتر و در برخی جاها نیز مسیر باریک‌تر می‌شود و باید از میان انبوه درختان جنگلی عبور کرد. برای لذت بردن از این طبیعت زیبا و منحصر به فرد فقط ۱.۵ کیلومتر فرصت دارید تا به هیچ چیزی فکر نکنید و خود را دقایقی میهمان آرامش گمشده خود کنید. بیشتر مسیر این جاده آبی یک‌طرفه است و اگر خودرویی از مقابل بیاید، باید یکی از خودروها عقب‌تر برود و یا دقایقی خودرو خود را اندکی به طرف جنگل بکشاند.
با اینکه وسط هفته است تردد خودرو در هر دو مسیر خاکی و آبی وجود دارد و ابتدای مسیر نیز پُر از اقامتگاه‌های کناررودخانه‌ای است که پذیرای بیشتر گردشگران هستند. میوه‌های درختان تودرتوی این مسیر همانند زمردی درخشان جلوه‌گری می‌کنند و هر از گاهی می‌توان افتادن میوه‌ها داخل جاده آبی را دید.
اینجا پُر از سیب، گردو، زردآلو، گوجه‌سبز و شلیل و هلو، حاصل دسترنج باغداران این منطقه است، ولی اهالی منطقه به قدری مهربان و خوش‌برخورد هستند که گردشگران را با میوه‌های خوش‌طعم باغشان میهمان می‌کنند. این مسیر را می‌توان با پای پیاده و از کنار جنگل و یا داخل آب هم گذشت، ولی برای این کار حتما باید کفش مناسبی داشت تا سنگ‌های داخل جاده آبی پایتان را زخمی نکند.
با طبیعت مهربان باشیم
اکثر اهالی روستا با اسب و الاغ از این مسیر عبور می‌کنند و کاری با رفت و آمد خودروها در جاده باریک آبی‌شان ندارند، اما از اینکه برخی از گردشگران رعایت نمی‌کنند و طبیعت بکر روستایشان را با زباله زشت می‌کنند گلایه دارند. البته اهالی روستای ایوند گلایه بجایی داشتند، زیرا می‌توان در میان این همه زیبایی خدادادی، شاهد زشتی عملکرد انسانی بود که کنار رودخانه و جنگل را مملو از پلاستیک‌های رنگارنگ و پوست میوه و زغال کرده‌اند.
ایوند زیبا اما ناشناخته
کمال بهروزی، دهیار روستای ایوند، می‌گوید: این یک جاده باغی است که در حدود ۱.۵ کیلومتر به صورت آبی است. منشأ اصلی این آب از ۷ چشمه بالادستی تامین می‌شود که در روستای اَلینجه از توابع مرند قرار دارد. آب این جاده به باغات در مسیر منتقل می‌شود و در فصل زمستان نیز به سد امند منتقل می‌شود.
روستای ایوند دارای ۱۳۰۰ نفر جمعیت و ۳۶۰ خانوار است که شغل ۹۰ درصد آنها کشاورزی است. این روستا به طور متوسط در هفته پذیرای هزار تا ۱۵۰۰ گردشگر است. جاده ورودی روستا در نوع خود بی‌نظیر است و نمونه مشابهی از آن در کشور وجود ندارد.
نظر شما