در بزرگداشت رفتار حرفه‌ای و هنر ماندگار او، قرار بود نمایشگاه پوستری با عنوان «ممیز؛ هنر به مثابه حرفه» برگزار شود؛ اما به‌خاطر شرایط کرونا، این نمایشگاه با چند ماه تأخیر و در هفته‌ی اول آبان در موزه‌ی گرافیک ایران (محوطه‌ی شمالی پارک پلیس تهران) افتتاح شد.
در این نمایشگاه، ۲۵ اثر از میان ۳۷۲ اثر رسیده به دبیرخانه‌ی نمایشگاه، پیش روی علاقه‌مندان قرار داده شده است. هم‌چنین ۵۷ هنرمند مدعو هم به‌شکل افتخاری در این نمایشگاه شرکت کردند. ۱۶ اثر از میان آثار بین‌المللی منتشرشده در سال‌های گذشته هم نمایشگاه را دیدنی‌تر کرده است. این نمایشگاه از روزهای یک‌شنبه تا پنجشنبه هر هفته تا پایان آذر برپاست.
اثر پریسا غدیری
در این پوستر، هنرمند تلاش کرده، با مورب‌کردن حرف «الف» در واژه‌ی گرافیک و شبیه‌سازی آن به نشانه‌ی ممیز در علم ریاضی، این حس را به بیننده القا کند که ممیز، بخشی جداناپذیر از هنر گرافیک ایران است.
اثر مهردخت دارابی
لادن رضایی، یکی از شاگردان استاد است. او می‌گوید ممیز، گاهی در کارگاه‌های مدرسه‌ی هنرهای زیبا، برای دانش‌جویانش گلستان می‌خواند و در کنار تربیت هنری، به فکر و اندیشه‌ی شاگردانش هم اهمیت می‌داد. پوستر «مهردخت دارابی» هم شاید بیان‌گر همین موضوع است؛ افکار و اندیشه‌هایی که چون گُل، از ذهن استاد بیرون تراویده.
اثر نیکلاوس تراکسلر
بازی با حروف یا همان تایپوگرافی، شاخه‌ای از هنر گرافیک است که گرافیست شناخته‌شده‌ی سوئیسی، از آن بهره برده است.
اثر مسعود شاکری
یکی از عناصری که مخاطب را یه یاد استاد ممیز می‌اندازد، امضای مشهور اوست. مسعود شاکری هم در پوسترش، از امضای استاد استفاده کرده، اما به‌شکلی خلاقانه، با تاکردن ابتدای حرف «میم» و انتهای حرف «ز» در ابتدا و انتهای واژه‌ی «ممیز»، به سال تولد و وفات او هم اشاره کرده است.
اثر محسن سلیمانی
«افسانه ممیز»، همسر زنده‌یاد ممیز در یادداشتی گفته بود که چاقو، جایگاه خاصی در ذهن مرتضی داشته؛ وسیله‌ای برای هرس‌کردن، شکل‌دادن و...
شاید به همین دلیل، در برخی پوسترهای این نمایشگاه، چاقو یکی از عناصر اصلی اثر است.
اثر پوریا عریانی
پوسترهای گروهی از هنرمندان شرکت‌کننده در این نمایشگاه، به مفهوم مانایی استاد ممیز در هنر گرافیک اشاره دارد. مثلاً پوریا عریانی، در اثرش، علاوه بر چیدمان تراشه‌های سبز مداد، که درخت سرو خرامانی را در ذهن تداعی می‌کند، بیتی از حافظ شیراز هم نقش بسته:... هرگز از یاد من آن سرو خرامان...!
اثر میمو کاستلانو
«میمو، یار قلمش را از دست داد.»
این جمله‌ی عاشقانه از زبان یکی از گرافیست‌های مشهور کشور ایتالیا، در بالای پوستر او جا خوش کرده و چهره‌ی بین‌المللی مرتضی ممیز را به ما گوشزد می‌کند.
نظر شما