این پارک با مساحت 5/498 هکتار که در جوار بندر عسلویه در استانهای بوشهر و هرمزگان قرار دارد مجموعه با ارزش و کمنظیر گیاهی و جانوری را در خود جای داده است.
سواحل ماسهای این پارک، محل تخمگذاری لاکپشتهای عظیم دریایی و جنگلهای متراکم حرای آن محیطی برای زمستان گذرانی پرندگان مهاجر و آبزی است. برخی گونههای گیاهی این پارک عبارتند از:
حرا، کهور ایرانی، انجیر معابد، کنار، آکاسیا، نخل، استبرق، لیل، علف مورچه، گول و علف شور.
گونههای جانوری پارک نایبند به قرار زیرند:
جبیر، کاراکال، خارپشت ایرانی، تشی، گرگ، گراز، هوبره، هدهد، بالابان، شاهین، جربیل هندی، ریش بزی، شبه شوریده، حواصیل خاکستری، پلیکان پا خاکستری، عقب دو برادر، وزغ سبز عربی و انواع سارگپه.
هرچند این پارک به دلیل موقعیت خاصی که دارد زیستگاه مناسبی برای حیات وحش و پرندگان مهاجر محسوب میشود اما دخالتهای بیرویه، شرایط سخت اقلیمی، مانورهای نظامی و بهویژه فعالیتهای توسعه صنعتی، شرایط این زیست بوم را تا مرز بحران پیش برده است.