و دریافتم که از 30 ژوئن تا 6 جولای با انگیزه هشدار و افزایش حساسیت شهروندان جهان به مخاطرات ناشی از پدیده جهان‌گرمایی و تغییر اقلیم، موج سبز دیگری کلید خورده است؛
موجی که با جست‌وجوی کلید واژه Going Green در موتور گوگل، دریافتم که از پیشینه‌‌ای نسبتاً طولانی برخوردار بوده و بیش از 5560000 مأخذ اینترنتی وجود دارد که تاکنون با این دغدغه همراه شده است و دریغ از کوچکترین حرکت یا خبری در رسانه‌ها و یا وبلاگ‌های فارسی‌زبان! چرا؟!
چگونه است که رسانه ملّی می‌تواند با پخش زنده گران‌ترین مسابقات ورزشی، به روز بودن خود را به رُخ کشد، امّا در حوزه محیط‌زیست تا این حد درجا زده و از غافله عقب مانده نشان می‌دهد؟
چرا از چنین فرصت‌هایی برای نمایش همدلی و همراهی خود با گرایه‌های مشترک همه مردم در همه کشورهای همه قاره‌های جهان بهره نبرده و در یک خاکریز مشترک قرار نمی‌گیریم؟
چرا نشان می‌دهیم که با وجود ژست‌های طبیعت‌دوستانه، عملاً حفظ حرمت هنجارهای زیست‌محیطی در سبد اولویت‌های راهبردی رسانه‌ای ما حتی همپای پخش فلان مسابقه ورزشی یا خبر ازدواج بلندترین انسان چینی یا بزرگ‌ترین کیک جهان یا... قرار ندارد؟
تجربه تلخ خوزستان و رخداد پرشمار توفان‌های سرخ، نهیب‌مان می‌زند که عقوبت بی‌توجهی به آموزه‌های محیط‌زیست تا چه اندازه می‌تواند از کیفیت زندگی بکاهد و روزگاری دشوار برای هموطنان عزیزمان رقم زند.
امید که حجم برنامه‌های محیط زیستی در بخش رسانه‌ای فارسی‌زبان افزایشی درخور یابد.
