و تقریباً با چارچوب و محتوای همیشگی آن آشنایی داریم، درواقع از پیش مشخص بودن سبک و سیاق این قبیل برنامه‌ها و عدم‌نوآوری در ساخت برنامه‌های جذاب‌تر، موجب شده است تا فرم و قالب آنها برای مخاطب عام تلویزیون قابل حدس و گمان ساده باشد.
متأسفانه آنچه ما در برنامه‌های مذهبی و آئینی ملی خود، در این چندسال اخیر با آن مواجه هستیم نوعی «کاربن‌گذاری» روی برنامه‌های مشابه و پیش‌تر پخش شده است. به طوری که به نظر می‌رسد برنامه‌سازان برای ساخت چنین برنامه‌هایی کمترین زمان، کمترین امکانات و کمترین توجه را منظور می‌کنند.
سفارشی بودن و کم‌توجهی به انگیزه‌ها و سلایق مخاطبان و نداشتن نگاهی نو در سبک و ارائه مسائل دینی و مذهبی از جمله عواملی است که باعث شده این برنامه‌ها به‌رغم اهمیت و ارزش موضوعاتشان، از جایگاه و شأن مطلوب در بین برنامه های دیگر رسانه برخوردار نباشند.
لزوم ساخت برنامه‌هایی که محتوایی دینی و عقیدتی دارند بر هیچ‌کس پوشیده نیست. حفظ و صیانت از ارزش‌های مذهبی و ملی در برابر هجوم بی‌وقفه تبلیغاتی دشمنان آئین و فرهنگ ما از وظایف تمام ارگان‌ها به‌ویژه صدا و سیماست و از آن جهت که هدف‌گذاری و سرمایه‌گذاری دشمنان روی نسل جوان و نوجوان ماست، گام برداشتن در مسیر مبارزه با این غرب‌زدگی، واپس گرایی و دوری از دین و آئین، امری بس خطیر می‌نماید.
لذا برخلاف آنچه که مشاهده می‌کنیم و ظاهراً به نظر می‌رسد، می‌بایست در امر ساخت برنامه‌های آئینی، نهایت توجه و دقت را داشت تا خدای ناخواسته به‌علت عدم‌توانایی ما در جذب نیروهای جوان کشور به‌سوی مسائل و حقایق دین، عرصه را برای دیگرانی که از داخل و خارج از مرزهای کشور در فکر تخریب اعتقادات این نسل هستند، خالی و فراغ نگذاریم.
به نظر می‌رسد بهتر است به‌جای آنکه با برنامه‌های چند ساعته سعی در همراه کردن مخاطب داشته باشیم، سعی کنیم با برنامه‌های کوتاه اما متفاوت، همراهی مخاطب را در ضمیر ناخودآگاه او دنبال کنیم. قطع به یقین پسندیده‌تر است تا با چند دقیقه برنامه، فرصت فکر کردن را به مخاطب بدهیم به‌جای اینکه با چند ساعت برنامه تنها حجمی از آیتم‌های ناهمگون را در برابر چشمان او عبور دهیم.شایان ذکر است که به هر جهت یک برنامه مذهبی، یک برنامه مذهبی است و شأن و منزلت آن با برخی تنوع‌خواهی‌ها تناسب ندارد و نمی‌شود محتوا را فدای قالب کرد.
امید است دست‌اندرکاران برنامه‌های دینی و مذهبی با استفاده از اصل فکر و نظر و ذوق و ادب و هنر بتوانند نیاز و انتظار مخاطبان فهیم و قدرشناس رسانه را بهتر از گذشته پاسخگو باشند.
