به‌گزارش همشهری آنلاین به نقل از تسنیم، مسجد جامع ساوه در جنوب شهرستان ساوه در خیابان سلمان ساوجی قرار دارد. بنای این مسجد را باید بخشی از یک مجموعه معماری شامل بناهای مذهبی، فرهنگی و اقتصادی به شمار آورد که بی‌تردید آثار ویرانه‌های سایر بخش‌ها را در کنار و اطراف آن جست و جو کرد.
مسجد جامع ساوه از جمله مسجدهای ساخته شده در قرن اولیه اسلامی در ایران است، طرح اولیه مسجد جامع مشتمل بریک حیاط مستطیل شکل است که گرداگرد حیاط را شبستان‌های ستون‌دار گلی و خشتی فرا گرفته و شبستان‌های مسجد حجره‌های متعددی دارد که سقف آنها روی ستون‌های بزرگ چهار ضلعی به ارتفاع حدود سه متر استوار شده‌اند.
قدیمی‌ترین بخش مسجد جامع ساوه همانند شبستان‌های گلی و خشتی و متعلق به دوره قرون اولیه اسلام است اما در دوره سلجوقی و ایلخانی تغییرات عمده‌ای در شکل معماری این مسجد به وجود آمده است. در مسجد جامع ساوه از گچ به میزان بسیار برای ایجاد تزیینات استفاده شده است.
پیدا شدن یک محراب گچی زیبا و ارزشمند در کاوش‌های باستان‌شناسی در ضلع شمالی مسجد و وجود تعدادی محراب گچی در قسمت جنوبی مسجد، بیانگر سلیقه و ذوق هنرمندان گچ‌بر است. بنای این مسجد مربوط به دوران سلجوقی است و آنچه بیش از همه در آن جلب توجه می‌کند، محراب زیبا و باارزشی مزین به چند کتیبه گچ‌بری همراه با نقاشی و پوشش رنگین است.
نظر شما