به گزارش همشهری آنلاین به نقل از مهر، «فلسفه ورزی در عصر کرونا» نوشته زهیر الخویلدی توسط انتشارات «دیجیتالیزه» استکهلم منتشر شد. نویسنده کتاب خود را به عنوان سند وفاداری و قدردانی‌اش از فداکاری‌ها و حماسه آفرینی‌های ارتش سفیدپوش، کارکنان حوزه درمانی و شبه درمانی به دلیل تلاش‌های گسترده‌ای که برای مبارزه با ویروس کرونا و اصرار آنها بر دفاع از سلامت مردم، به آنها اهدا کرد.
این کتاب در بردارنده حاشیه‌نگاری و ترجمه و پیگیری برخی متون است که در زمان انتشار این ویروس نگاشته شده و همچنین در آن مجموعه گفت‌وگوهایی منعکس شده است که گروهی از متفکران، ناقدان، نویسندگان، اساتید، سیاستمداران، پزشکان، روزنامه نگاران و فلاسفه از جمله نوآم چامسکی، اسلاوی ژیژک، ادگار موران، یورگن هابرماس، آلن بدیو، رجیس دوبرای، جورجیو آگامبون و… در آنها شرکت کرده بودند. مناظره‌های دیگری نیز در این کتاب گزارش شده است.
نویسنده اشاره کرده که نخستین انگیزه از تدوین این کتاب، مشخص کردن نقش پیشگامانه‌ای است که یک فیلسوف می‌تواند در شرایط انتشار ویروس‌ها و در حالی که در قرنطینه کامل قرار دارد، ایفا کند و به وظایف فلسفه درمانی در زمان انتشار ویروس و تجارب فراوانی بپردازد که او را به نگاه منطقی به بیماری، فهم مرگ، طرد ترس، ایجاد امید، تقویت اراده زندگی، ایستادگی در برابر نابودی، پیروزی بر بیهودگی، جلب شادی با هدف غلبه بر حزن، اصرار بر بازی برای فرار از تقدیر و احیای اعتیار حکمت رواقیه وا می‌دارد.
آنچه این تلاش فلسفی در زمان انتشار کرونا قصد اصلاح آن را کرده مواردی از این دست است: فاصله گرفتن از تجزیه تخریبگر زندگی فلسفی که برخی از منادیان نابودی بدان ندا می‌دهند و جلوگیری از نگاه کوتاه‌فکرانه و خشک‌مغزانه به عبارت‌های دانشی که با عناصر قومی، عقلی و صوتی و تبعیض نژادی و طرد توجیه‌ناپذیر آن و همچنین ایجاد یک تجربه فلسفی متفاوت قرین شده است که تجزیه زندگی فلسفی را به عنوان یک راهبرد مثبت برای عبور از بحران‌های درمانی، ایجاد امید به زندگی، تکیه بر اصول سیاسی حیاتی و تحریک عقل درمانی و انرژی زیستی به سمت مقاومت در برابر داروینیسم اجتماعی با تکیه بر حق حیات معرفی می‌کند. سوال اینجاست که این فیلسوفان، چگونه این ویروس را مورد خوانش قرار می‌دهند؟ و فلسفه چه خدمات ملموسی در مقابله با ویروس کرونا ارائه می‌دهد؟
نظر شما