سه در چهار روایتگر زندگی دو خواهر و خانواده شان است که برای فراهم‌کردن زندگی بهتر تصمیم می‌گیرند یک شرکت خدماتی تأسیس کنند. آنها به کمک یکدیگر شرکتی غیرقانونی را در آپارتمان اجاره‌ای در برجی بالای شهر تهران به راه می‌اندازند. کنجکاوی‌های مدیر ساختمان کار را دشوار می‌کند.
من طنز سه در چهار را دوست دارم و دلایل آن هم ساده است، رفتار و صحبت‌های این خانواده و تضادی که باهم دارند خنده‌دار است. من طنز سه در چهار را دوست ندارم و یک دلیل برای آن دارم. شخصیت‌ها و روابط تکراری است. از این نمونه رفتار و زندگی در مجموعه‌های طنز زیاد دیده‌ایم.
عکس ازایسنا
من طنز سه در چهار را دوست دارم، چون طنز ساختن کار دشواری است. نویسندگی، کارگردانی و بازی‌کردن در کارهای طنز دشوار است و توانمندی خاصی را می‌طلبد.
داستان حول زندگی خانواده آقارحمان و آقاسیروس می‌گذرد و البته حناخانم و طلاخانم هم از شخصیت‌های اصلی مجموعه هستند. درگیری و تضاد این دو خانواده سبب اتفاق‌های زیادی می‌شود که همگی خنده‌دار است. بازی خوب علی صادقی در نقش بیژن یا به قول خاله‌حنا، بیژو، هم سبب می‌شود که دیدن کار لذت‌بخش شود. تاکید روی واژه‌هایی مثل معزی که موزی نوشته می‌شود، از جمله موارد دیگر است که حسابی خنده‌دار است.
نمایی از مجموعه «سه در چهار» - عکس ازفارس
من طنز سه در چهار را دوست ندارم، چرا که نمی‌توانم برخی از مسئله‌ها را برای خودم حل کنم. مثلاً زمانی که قرار است پای کار طنز بنشینم، کار قواعد خودش را دارد، اما این قواعد بی حساب و کتاب نیست. راستش هر وقت این کار را می‌بینم اولین سؤالی که برایم پیش می‌آید این است که چرا این خانواده خانهای گرفته‌اند که مسکونی است و چرا خانهای را که الان زندگی می‌کنند محل کار نکرده‌اند، ولی محل کارشان را به محل زندگی تبدیل کرده‌اند؟ یا چرا خاله‌حنا، با بازی شهره لرستانی این قدر عصبانی است؟
من طنز سه در چهار را دوست دارم، چرا که بازی بازیگران خوب است. مجید صالحی به عنوان کارگردان توانسته است موقعیت‌های خنده‌داری را برای بیننده خلق کند. برای همین است که شب‌های شنبه، دوشنبه و چهارشنبه برای بیننده‌ها خاص‌تر است.
