این منطقه به‌دلیل طبیعت دست‌نخورده و غنای زیستی آن در سال 1369، منطقه حفاظت‌شده اعلام شد.
یخچال‌های دائمی و رودهای پرآب از نخستین‌ویژگی‌هایی محسوب می‌شود که می‌توان برای این منطقه حفاظت‌شده نام برد. دامنه ارتفاعی یک هزار و 360 متر تا 4هزار و 413 متر، متوسط بارندگی650 میلی‌متر و متوسط دمای سالانه 14 درجه سانتیگراد، دنا را به محدوده‌ای دارای اقلیم‌های نیمه‌مرطوب و مرطوب سرد با دوره‌های یخبندان طولانی‌مدت در ارتفاعات تبدیل کرده است.
این منطقه را می‌توان یکی از رویشگاه‌های طبیعی چنار در کشور به حساب آورد. منطقه حفاظت‌شده دنا دست‌کم 440 گونه گیاهی را در خود جای داده است که برخی از آنها عبارتنداز: بلوط ایرانی، بنه، بید دنایی، بادام، شن، کیکم، زالزالک دنایی، زبان گنجشک، گیلاس وحشی، مینای دنایی، گون، کلاه‌میرحسن دنایی، جاشیر، آویشن دنایی، باریجه، لاله واژگون، مرجان دنایی و سرمای دنایی.
برخی گونه‌های جانوری که زیستگاهشان منطقه حفاظت‌شده است نیز عبارتنداز: سنجاب ایرانی، بز، پازن، قوچ و میش، گرگ، شغال، روباه معمولی، خرس قهوه‌ای، راسو، پلنگ، گربه وحشی، گربه جنگلی، سیاه گوش، کبک دری، هما، عقاب‌طلایی، عقاب دوبرادر، انواع سارگپه، قرقی، گرزه مار و مار شاخدار ایرانی.
این منطقه از اهمیت و ارزش فراوانی برای فعالیت‌های پژوهشی برخوردار است ضمن آنکه قابلیت‌های فراوانی برای گردشگری دارد. با این همه مناطقی از این طبیعت بکر به‌دلیل فعالیت‌ها و دخالت‌های غیرمسئولانه در معرض تخریب قرار گرفته تا آن جا که بیش از 30 سال است که در دامنه‌های این کوهستان قوچ و میش دیده نشده است. گفتنی است سال گذشته با عملیات فنس کشی، تعدادی گوزن زرد برای تکثیر در این منطقه رها شده است.
