آنها دائما بهترین بازیکنان خود را در بازار نقل‌و انتقالات اروپا به سایر تیم‌ها واگذار می‌کنند. این موضوع در سال‌هایی که باشگاه لندنی درگیر تاسیس ورزشگاه جدیدش در منطقه اشبرتون گراو بوده است، بیشتر از گذشته به چشم می‌آید.
در ظاهر اینطور به نظر می‌رسد که آرسن ونگر، مرد کاردان آرسنال دوست ندارد، تیمش عناوین مختلف را در گنجینه افتخارات باشگاه قرار دهد، چون هرساله ستارگانش را در فصل تابستان به فروش می‌رساند. ستارگانی که هیچ‌یک تا قبل از آمدن به آرسنال ستاره نبوده‌اند.
آنها حداکثر یک سری بازیکن جوان و آینده‌دار بودند که آرسن ونگر استعدادشان را کشف کرد و با سیستم خاص خودش آنها را پرورش داد و بدل به ستاره کرد. اما اوضاع در آرسنال اینقدرها هم بی‌حساب و کتاب نیست.
باشگاه آرسنال که آن را با لقب توپچی‌ها می‌شناسیم، در منطقه هالووی در شمال لندن واقع شده است. این باشگاه در سال 1886 به‌وسیله تعدادی از کارگران شرکت اسلحه‌سازی لندن تاسیس شد. این باشگاه ابتدا رویال آرسنال نامیده شد، ولی در سال 1891 به محض حرفه‌ای شدن نامش به وولویچ آرسنال تغییر یافت.
این تیم در سال 1893 از دسته دوم کارش را شروع کرد و در سال 1904به دسته اول رسید (در آن زمان لیگ‌برتر وجود نداشت) 6سال بعد باشگاه آرسنال به علت مشکلات مالی ورشکسته شد. هانری نوریس رئیس آن زمان باشگاه آرسنال تصمیم گرفت دوباره از نو شروع کند و این‌بار آرسنال به ورزشگاه هایبری نقل مکان کرد و نام وولویچ از پسوند آرسنال حذف شد.
در آن سال‌ها اوضاع آرسنال اصلا خوب نبود و در دسته دوم هم نتایج جالبی نصیب این تیم نمی‌شد. آنها تحت تاثیر تاتنهام بودند. در سال 1925 هربرت چاپمن به عنوان مربی تیم آرسنال منصوب شد. وی که سابقه قهرمانی با هادرزسفیلد تاون را داشت، آرسنال را بیدار کرد. نوع جدید تمرینات چاپمن موجب اوجگیری آرسنال در دهه 1930 شد. چاپمن دوبار در فصول 31-1930 و 33-1932 آرسنال را به قهرمانی رساند اما به طور ناگهانی در سال 1934 درگذشت. جانشین‌های او که جــوشـاو و جرج‌آلیسون بودند راه وی را ادامه دادند و ســـه قهرمانی دیگر در دهه 30 برای آرسنال رقم زدند.
بعد از جنگ جهانی دوم موفقیت‌های آرسنال با مربیگری تام ویتیکر ادامه یافت و در دو فصل 48-1947و 53-1952 دو قهرمانی دیگر در کارنامه افتخارات آرسنال قرار گرفت. در پی آن آرسنال به تیمی متوسط بدل شد تا اینکه در سال تنها قهرمانی انگلیس در جام جهانی، یک روانشناس به نام برتی‌می مربیگری آرسنال را به‌عهده گرفت. فصل 71-70 برای تیم قرمزپوش شمال لندن یک فصل رؤیایی بود. آنها برای نخستین بار توانستند قهرمانی دبل یا قهرمانی در لیگ و جام حذفی را به طور توأم به دست آورند.
بعد از آن روزهای طلایی، هواداران آرسنال برای دیدن یک جایزه دیگر در دست بازیکنانشان مجبور شدند تا سال 1979 صبر کنند. در این سال توپچی‌ها یک بار دیگر جام حذفی را به دست آوردند. آنها در دیدار نهایی با گل دقیقه پایانی، منچستر‌یـونـایـتـد را با نتیجه 2-3 مغلوب کردند. بعد از یک‌سری ناکامی‌ها در سال 1986 جرج گراهام به عنوان مربی جدید آرسنال انتخاب شد.
دوران گراهام را دورانی می‌دانند که آرسنال بار دیگر به کامیابی رسید، اما همواره بازی‌های آرسنال به نوعی خسته‌کننده و تدافعی و اکثرا با پیروزی‌های یک بر صفر همراه بود.
در فصل اول گراهام جام حذفی را برای آرسنال به دست آورد. سپس در فصل فراموش نشدنی 89-88 آرسنال بازهم با گل دقیقه آخر، لیورپول را در کورس قهرمانی جا گذاشت و قهرمان لیگ شد. در فصل 91-90 آرسنال فقط با یک باخت قهرمان شد و در فصل 94-93 آنها قهرمان جام برندگان جام اروپا شدند. در سال 95 بعد از اثبات شایعه دخالت مستقیم مدیر برنامه‌های گراهام در خرید و فروش‌های باشگاه، گراهام اخراج شد و بروس ریوچ به مدت یک فصل مربی آرسنال شد و توفیقی کسب نکرد.
با ورود آرسن ونگر در سال 1996 باشگاه آرسنال کاملا متحول شد. او تاکتیک‌های جدیدی به باشگاه تزریق کرد وبا وجود اینکه بازیکنان خارجی زیادی را به آرسنال آورد به دلیل شخصیت ویژه‌اش هرگز مورد انتقاد هواداران آرسنال قرار نگرفت. در این 12سال ونگر استاد بازی گرفتن از بازیکنان جوان وگمنام بوده است. او با افکار فوق‌العاده‌اش سرنوشت آرسنال را دچار تحولی اساسی کرد و توانسته این تیم را همواره در بین مدعیان لیگ برتر قرار دهد.
آرسنال همراه با ونگر وارد یک دوارن طلایی شد. قهرمانی دبل در فصل 98-97 با ستارگانی چون دنیس برگ کمپ، مارک اورمارس، تونی آدامز و... تیم شمال لندن را در تصاحب دومین دبل تاریخش با منچستر یونایتد برابر کرد. تیم آرسن ونگر دو فصل دیگر هم قهرمان لیگ برتر شد و در کنار آن پنج نایب قهرمانی هم در کارنامه این تیم قرار گرفت.
نقطه اوج کار ونگر فصل 2004-2003 بود. در این زمان توپچی‌ها حتی یک‌بار هم شکست نخوردند و لقب The Invincible یا شکست‌ناپذیر را از آن خود کردند. با احتساب فصل بعد آنها 49بازی بدون باخت ماندند و توانستند رکورد جزیره را از آن خود کنند. با تمام موفقیت‌های تیم آرسنال در سال‌های اخیر، ونگر همواره در میادین اروپایی با این تیم ناکام بوده است. شکست در فینال جام یوفای سال 2000 در ضربات پنالتی و باخت دو بر یک برابر بارسلونا در فینال لیگ قهرمانان در سال 2006 تنها دستاورد ونگر در میادین اروپایی بوده است. جالب اینکه ونگر قبلا زمانی که مربی «موناکو»ی فرانسه بود هم در سال 1992 در فینال جام در جام اروپا مغلوب وردربرمن شده بود!
در جولای 2007 آرسنال بعد از 93 سال از ورزشگاه قدیمی هایبری به ورزشگاه 60هزار نفری و پیشرفته‌اش، امارات آمد. البته ورزشگاه هایبری تا قبل از فاجعه ورزشگاه هیلزورو که در پی آن اتحادیه فوتبال انگلیس تمام تیم‌های انگلیسی را مجاب کرد که تمام ورزشگاه را صندلی گذاری کنند، گنجایش 57هزار نفر تماشاگر را داشت، که به 38419نفر کاهش یافته بود.
ورزشگاه امارات در 500متری جنوب غربی هایبری واقع شده است و شرکت هواپیمایی امارات با قراردادی 100میلیون پوندی نامش را بر این ورزشگاه نهاده است. قرارداد این شرکت تا پایان فصل 2014-2013 معتبر است.
با این وجود عده‌ای از هواداران متعصب آرسنال این ورزشگاه را اشبرتون گراو یا گراو می‌نامند.
آرسنال جدید
همانطور که قبلا آوردیم آرسنال در چند سال اخیر باتوجه به خرج 430 میلیون پوندی برای ساخت ورزشگاه امارات، با مشکلات مالی روبه‌رو بوده و ونگر به رغم میل باطنی‌اش مجبور به فروش برخی از بهترین بازیکنانش شده است.
در فصل 2006-2005 اشلی کول، سول کمپبل، رابرت پیرس، فردی لیونگ برگ از همه مهمتر تیری آنری راهی را رفتند که سال قبل آن پاتریک ویرا رفته بود.
نتایج فوق‌العاده و بازی‌های زیبا و تهاجمی آرسنال در نیم فصل اول 2008-2007 به دل هواداران فوتبال تهاجمی نشست، اما شاگردان جوان ونگر توانایی ادامه این درخشش تا پایان فصل را نداشتند و در نهایت تنها عنوان سوم را به خود اختصاص دادند. داستان بلند پروازی‌های آرسنال در لیگ قهرمانان هم به دست لیورپول به فراموشی سپرده شد و باشگاه آرسنال برای دومین سال پیاپی دست خالی ماند.
در پایان فصل گذشته همه در انتظار شکوفایی جوانان آرسنال در فصل جدید بودند، اما در میان تعجب، آرسنال به طرزی باورنکردنی وارد فصل نقل و انتقالات شد و بهترین‌هایش را به فروش رساند. داستان پرکشیدن جوانان شایسته آرسنال یک هفته بعد از اتمام فصل شروع شد که میتوفلامینی هافبک دفاعی آرسنال، که قراردادش با آرسنال به پایان رسیده بود به دلیل عدم توافق با مسئولان آرسنال با قراردادی آزاد به میلان رفت. خبر رفتن ینس‌لمن کهنه کار به اشتوتگارت کسی را ناراحت نکرد چون او در این فصل آخر تنها روی نیمکت می‌نشست و چندان مطمئن هم نبود.
آلکساندر هلب هافبک طراح و تکنیکی آرسنال راهی بارسلونا شد تا لقب آرسلونا را بیش از پیش برازنده این تیم اسپانیایی بدانیم. در سال‌های اخیر مارک اورمارس، امانوئل پتی، جووانی فان برنخورست وتیری آنری صادرات آرسنال به ایالت کاتولونیا بوده‌اند. مبلغ قرارداد هلب با بارسلونا 9/11میلیون پوند اعلام شده است. گیلبرتو سیلوا که با ظهور میتو فلامینی به یک نیمکت‌نشین تبدیل شده بود، با تنها یک میلیون پوند به پاناتینایکوس یونان منتقل شد.
در حال حاضر امانوئل آده‌بایور به درهای خروجی باشگاه آرسنال بسیار نزدیک است و چه بسا کسی که 30گل زد تا خلأ تیری آنری به چشم نیاید سر از تیم‌های ممتول‌تر درآورد.
آرسن ونگر مطابق معمول سه بازیکن جوان را به جای بازیکن فروخته شده جذب کرده که سرشناس‌ترین آنها سمیر نصری هافبک 21ساله مارسی فرانسه است که با مبلغ 12میلیون پوند گران قیمت‌ترین تازه وارد باشگاه شمال لندن است. آرون رمزی پدیده جدید فوتبال ولز که فصل گذشته برای کاردیف بازی می‌کرد و کارلوس ولا مهاجم 19ساله و مکزیکی اوساسونا دیگر خریدهای آرسنال هستند.
در شرایط موجود که آده‌بایور قصد ترک باشگاه را دارد و ادواردو داسیلوا مهاجم کروات آرسنال کماکان مصدوم است و نیمه اول فصل را از دست خواهد داد، اولویت آرسن ونگر باید گرفتن یک مهاجم باشد. نیکلاس بنتنر، تئوولکات، رابین فان پرسی و کارلوس ولا مهاجمان موجود در فهرست این باشگاه هستند که بعید است بتوانند در حد و اندازه‌های آرسنال جلوه کنند. آرسنال فصل گذشته هم خلأ یک مهاجم طراز اول را احساس می‌کرد.
در خط میانی فعلا ونگر توانسته سس فابرگاس کارگردان و کلیدی‌ترین بازیکنش را حفظ کند و با آمدن سمیر نصری، غیبت هلب احساس نخواهد شد، اما علامت سؤال در مورد پست هافبک دفاعی ا ست که تنها آلکساندر سانگ برای آن باقی‌مانده است. دیواره دفاعی آرسنال دست نخورده مانده است و اگر «پیتر هیل وود» رئیس باشگاه مبجور به فروش بازیکنی نشود می‌توان روی آن حساب کرد. ویلیام گالاس، حبیب کولوتوره، فیلیپه سندروس،امانوئل ابوئه، گائل کلیچی و باکاری سانیا همگی تشنه پشت سرگذاشتن یک فصل موفق همراه با آرسنال هستند و در این راه مانوئل آلمونیا را پشتیبان خود می‌بینند.
آرسنال را در حال حاضر نمی‌توان یک مدعی کسب عنوان قهرمانی لیگ برتر ارزیابی کرد، اما در صورتی که آرسن ونگر بتواند تیمش را خصوصا در خط حمله تقویت کند، می‌توان به آینده تیم قرمزپوش لندن خوشبین بود.
آماده‌سازی
آرسنالی‌ها امسال هم مثل سال گذشته قرمز می‌پوشند. آنها از رنگ زرشکی دو فصل قبل چشم‌پوشی کرده‌اند. پیراهن دوم آرسنال زرد و پیراهن سوم آنها سفید است. همچون گذشته اسپانسر پیراهن آرسنال کمپانی نایکی است و آگهی شرکت هواپیمایی امارات روی پیراهن بازیکنان این تیم نقش بسته است.
بازی‌های دوستانه آرسنال با پیروزی 2 بر یک برابر بارنت شروع شد. بعد از انجام چند بازی تدارکاتی با تیم‌های کم اعتبار، روز سی‌ام جولای یک دیدار دوستانه با اشتوتگارت تیم جدید ینس‌لمن در دستور کار آرسنالی‌ها قرار دارد. سپس آرسنال، میزبان جام امارات است و با یوونتوس و رئال مادرید بازی می‌کند. همچون فصل گذشته حضور در تورنمنت آمستردام از برنامه‌های آرسنال است. آژاکس و سویا حریفان آرسنال در این بازی‌ها هستند. با برگزاری کلا 9 بازی دستگرمی وتدارکاتی، آرسنال خود را برای حضور در دیدار حساس انتخابی لیگ قهرمانان اروپا آماده می‌کند. قرعه؛ حریف آرسنال را در روز 12 یا 13 آگوست مشخص می‌کند. آرسنال در صورت پیروزی در دو بازی رفت و برگشت به مرحله گروهی لیگ قهرمانان اروپا راه خواهد یافت.
نخستین بازی آرسنال در فصل 2009-2008 لیگ برتر در روز 16آگوست در ساعت 16:15 به وقت تهران در ورزشگاه امارات برابر تیم تازه صعود کرده وست برو‌موویچ بـرگــزار خواهد شـــــد. حـریـفــان بعدی آرسنال، تیم‌های فولام، نیوکاسل و بلکبرن خواهند بود. حساس‌ترین مسابقه آرسنال در دور رفت لیگ برتر در برابر منچستر یونایتد مدافع عنوان قهرمانی روز هشتم نوامبر در ساعت 16:15 به وقت تهران برگزار خواهد شد.
