خصوصیت مهم این جشنواره به‌عنوان تنها پایگاه هنرمندان عروسکی کشور این است که بین‌المللی برگزار می‌شود. حضور هنرمندان کشورهای دیگر و دیدن کارهای آنان بهترین فرصتی است که هنرمندان حوزه نمایش عروسکی ایرانی می‌توانند به تبادل هنر و اطلاعات بپردازند. اما نکته مهم این جاست که کارهای عروسکی فقط جشنواره به جشنواره اجرا می‌شود و هنرمندان در این مدت به نوشتن، کارگردانی، عروسک‌سازی و بازیگری عروسکی می‌پردازند و سپس باید 2 سال دیگر بگذرد و دوباره این شوق و هیجان ایجاد شود تا مجددا تئاتر عروسکی زنده شود.
در طول سال نهایتا چند کار به ماراتن اجرا می‌رسند و در یکی از سالن‌ها امکان اجرا می‌گیرند. تئاتر عروسکی باید در طول سال و به‌صورت مستمر تولید شود تا بتواند به رشد مطلوب برسد و هنرمندان این رشته احساس امنیت کنند و بتوانند در طول سال کارهای خوبی را تولید کنند. به این شکل تئاتر عروسکی تماشاگران خاص خودش را پیدا می‌کند. اگر این اتفاق بیفتد آنگاه این امید خواهد بود که سالن خاصی به تئاتر عروسکی اختصاص داده شود. در حال حاضر تجربه‌های هنرمندان عروسکی هر دو سال یک‌بار عرصه‌ای برای نمود پیدا می‌کند و تکلیف تماشاگران هم در طول سال در بین تک‌وتوک کارهای عروسکی مشخص است، آنها شاهد اجرای شتاب زده‌ای از هنرمندان این عرصه هستند که هنوز دارند تجربه می‌کنند.
امروزه تئاتر عروسکی ایران جزو یکی از بی‌تاثیرترین هنرهای نمایشی نزد مخاطبان تلقی می‌شود. دلیل آن ساده است، به‌دلیل محک نخوردن این هنر نزد مخاطب، هنرمندان عروسکی از نتیجه کار خودشان به خوبی مطلع نیستند و کارهایشان به پختگی لازم نرسیده است.
حل این مسئله دشوار نیست، اگر کارهای منتخب جشنواره به اجرای عمومی برسد قطعا فرصت کافی برای محک خوردن تئاتر عروسکی وجود خواهد داشت و هنرمندان این عرصه می‌توانند حین اجرا خودشان را ارزیابی کنند و از بازخوردهایی که می‌بینند به نقاط ضعف و قوت کارشان پی ببرند. اما رسیدن به این مرحله نیاز به پشتوانه‌هایی دارد که بدون آن امکان اجرا شدن کارهای عروسکی وجود ندارد؛ تئاتر عروسکی مانند همه تئاترها نیاز به مکانی برای اجرا و بودجه دارد.
اگر مکانی برای اجرا و بودجه‌ای مشخص برای تئاتر عروسکی درنظر گرفته شود، طبیعتا این هنر پویا خواهد شد. تجربه نشان داده است که تئاتر خوب- چه عروسکی و چه غیرعروسکی- مخاطب خودش را پیدا می‌کند. استقبال از تئاتر «ماکوندو» که به تازگی در تئاتر شهر اجرا شد، گواه این ادعاست.
تئاترهای عروسکی ویژگی‌های خاص خودشان را دارند به همین دلیل نیاز است که سالنی مناسب با مختصات تئاتر عروسکی در نظر گرفته شود. اختصاص سالن تالار هنر برای تئاتر عروسکی و تئاتر کودک و استقبال خانواده‌ها از تئاترهای روی صحنه برای اهالی تئاتر کودک و نوجوان دل گرم‌کننده است، اما تنها مخاطبان تئاتر عروسکی کودکان نیستند. تعداد زیادی از مخاطبان تئاتر عروسکی همان افرادی هستند که به دیدن تئاترهای در مجموعه تئاتر شهر می‌روند و اختصاص دادن یک سالن در زمان مشخص، کمکی به رشد تئاتر عروسکی کشور است. اگر مسئله بودجه و سالن حل نشده باقی بماند و اگر فقط اجرا و برنامه ریزی برای تئاتر عروسکی منحصر به جشنواره عروسکی بشود، درغیر این‌صورت باید گفت که برپایی جشنواره عروسکی صرفا پر کردن رزومه جشنواره‌های تئاتری کشور است.
رشد هر جریان هنری و تئاتری به برپایی جشنواره نیست بلکه به بازتاب و قابل دسترس بودن آن بر می‌گردد. اگر این اتفاق نیفتد، بودن یا نبودن جشنواره عروسکی تاثیری در جریان تئاتر عروسکی ندارد.
