به گزارش همشهری آنلاین به نقل از ایسنا، این کهکشان در فاصله‌ی ۱۰۰ میلیون سال نوری از زمین و در صورت فلکی «قنطورس» (Centaurus) قرار دارد. نوارهای درخشان آبی‌رنگ درون تصویر بازوهای این کهکشان را تشکیل می‌دهند که از هسته‌ی درخشان آن به سمت بیرون می‌آیند. رشته‌های قهوه‌ای-قرمزی که از میان بازوهای مارپیچی این کهکشان عبور می‌کنند گرد و غبار کهکشانی هستند و متشکل از ابرهایی متراکم هستند که نور ستارگان را پنهان می‌کنند.
شکوه یک کهکشان مارپیچی ستاره فشان
این کهکشان برای تلسکوپ هابل آشنا است. در سال‌های آخر قرن بیستم این کهکشان با دقت تحت نظر بود تا نشانه‌هایی از نوع خاصی از ستارگان به نام «ستاره متغیر دلتا قیفاووسی» (Cepheid variables) در آن پیدا شود. بین زمان روشنایی و تاریک شدن این ستاره‌ها رابطه‌ی مشخصی وجود دارد این موضوع به ستاره‌شناسان کمک می‌کند تا فاصله‌ی آن‌ها تا زمین را اندازه‌گیری کنند. این موضوع برای اندازه‌گیری دورترین نقاط جهان اهمیت بسیاری دارد و همچنین یکی از عواملی بوده که به جورج لمیتر و ادوین هابل در نشان دادن انبساط جهان کمک کرده است.
نظر شما