همشهری‌آنلاین - لیلی خرسند
با روحیه‌ای که ناهید کیانی دارد، می‌شود از او انتظار موفقیت داشت؛ حتی انتظار مدال المپیک. کیانی که ۲۲ سال دارد، چهارمین زن تکواندوکاری است که به بازی‌های المپیک می‌رود. مدال برنز کیمیا علیزاده بهترین نتیجه ۳ دوره قبل بوده و حالا ناهید می‌گوید دنبال نتیجه‌ای بهتر است. او در مسابقات انتخابی المپیک در وزن منفی ۵۷کیلوگرم قهرمان جهان را شکست داد و سهمیه المپیک گرفت، حالا هم امیدوار است روی سکوی المپیک بایستد.
با سهمیه خیلی‌ها را غافلگیر کردی. فاناپا هارنسوجین تایلندی قهرمان جهان، حریف تو بود و این نگرانی وجود داشت که سهمیه از دست برود. انتظار داشتی که او را شکست بدهی؟
من قطعا این انتظار را از خودم داشتم. قبلا در مسابقات دانشجویان جهان او را شکست داده بودم. روز بازی که از خواب بیدار شدم، اطمینان خاطر داشتم که برنده مبارزه‌ها من هستم. این اعتمادبه‌نفس از تلاشی که کرده بودم، سرچشمه می‌گرفت. همین روحیه باعث شد جنگندگی‌ام دوچندان شود و مبارزه را ببرم.
کسی بود که شب قبل مسابقه با تو صحبت کند و روحیه‌ات را بالا ببرد؟
چند روزی که آنجا بودیم، بیشتر روی اعتمادبه‌نفسم کار کردم. از نظر فنی سرمربی عزیزمان و بقیه اعضای کادر فنی هر کاری که لازم بود، برای ما انجام داده بودند. در آن روزها فقط نیاز داشتم که از نظر روانی خودم را آماده کنم. من خودم روانشناس دارم؛ آقای دکتر خسرو همدل، شب قبل مسابقه با او صحبت کردم. کادرفنی هم از این نظر خیلی کمک کردند. همان اطمینان خاطری که من به‌خودم داشتم، آنها هم به من داشتند و این را حس می‌کردم. این اطمینان در پیروزی‌های من خیلی مؤثر بود.
بیشترین چیزی که روی تو اثر گذاشت، چه بود؟
روانشناسی تکنیک‌های خاصی دارد، با روانشناس ورزشی باید کار کنی تا آن تکنیک‌ها را بشناسی. چیزی که روی من خیلی مؤثر بود، خودگویی بود. صحبت‌کردن با خودم، یادآوری چیزهایی که دارم و موفقیت‌هایی که به آنها رسیده‌ام باعث شد که بتوانم روحیه خودم را بالاتر ببرم.
با اعتمادبه‌نفسی که به‌خودت داشتی، حریف باید از تو می‌ترسیده.
دقیقا همین بود. سر بازی به این فکر می‌کردم من استرس دارم، ولی حریف ۱۰ برابر بیشتر از من استرس دارد.
چقدر برای گرفتن این سهمیه تلاش کرده بودی؟
خیلی. به‌خاطر کرونا مسابقات عقب افتاد ولی ما همچنان در اردو بودیم. در روزهایی که همه فدراسیون‌ها به‌خاطر کرونا تعطیل بودند، فدراسیون برای ما برنامه داشت. بدون وقفه تمرین کردیم. ما دو نوبت دوساعته تمرین داشتیم.
این چهارمین المپیکی است که تکواندوی زنان سهمیه می‌گیرد. این سابقه، در حرفه‌ای شدن شما و توجه فدراسیون به زنان تأثیرگذار است؟
نگاه فدراسیون به ما نگاه ویژه‌ای است. مهم‌ترین چیزی که برای من خیلی ارزشمند است، این است که در فدراسیون ما فرقی بین دختر و پسر وجود ندارد. همه شرایطی که برای مردان فراهم است، برای ما هم هست. در کنار این معتقدم هر قهرمان به زندگی قهرمانی نیاز دارد. سعی می‌کنم ذره‌ای حاشیه نداشته باشم و حرفه‌ای زندگی کنم. کسی که می‌خواهد به المپیک برود، حتی راه‌رفتنش هم باید المپیکی باشد، مثلا همه حواسم باشد که آسیب نبینم. هر کاری که ورزشکار المپیکی انجام می‌دهد، باید حساب‌شده باشد. تلاش می‌کنم رفتار و منش‌ام حرفه‌ای باشد. شاید من مدال المپیک بگیرم و الگوی خیلی‌ها بشوم، از حالا باید حواسم باشد که چطور رفتار کنم.
چطور شد این مسائل برایت مهم شدند؟
این مسائل همیشه برای من خط قرمز بوده. من به این اعتقاد دارم هر کسی نان دلش را می‌خورد. اگر دلت برای اطرافیان و هم‌تیمی‌هایت بتپد، تو می‌توانی موفق شوی. نگاه مردم برای من مهم است و به‌خاطر همین سعی می‌کنم بهترین رفتار را با آنها داشته باشم.
در مسابقات انتخابی المپیک مهلا مومن‌زاده شکست خورد. چطور مدیریت کردی که هم خودت را خوشحالی کنی و هم بتوانی ناراحتی او را درک کنی؟
لحظه‌ای که مهلا باخت، به اندازه مهلا ناراحت بودم، شوکه شدم. من از زمانی که مهلا در قهرمانی جهان همه حریفانش را با اقتدار برد، او را در المپیک می‌دیدم. تمام تلاشم را کردم که بهش روحیه بدهم. بیرون آوردن خودم از آن شوک سخت‌تر بود. من همه‌جوره پیش مهلا هستم. او بازیکن فنی و خوبی است و خیلی ناجوانمردانه است که بچه ۱۸ ساله را قضاوت کنیم و به‌خاطر یک باخت او را نقد کنیم. همه قهرمانان المپیک و جهان شکست می‌خورند. تا شکست نخوری پیروزی وجود ندارد. امیدوارم منتقدان کمی بیشتر روی رفتارشان دقت کنند.
قهرمان جهان را شکست دادی و حالا همه توقع دارند که در المپیک روی سکو بروی. دوره قبل کیمیا علیزاده با برنزش مدال تاریخی ورزش زنان را گرفت و این موضوع انتظار از تو و تکواندو را بالاتر می‌برد.
من قبل از کسب سهمیه، گفتم فشار روی من خیلی زیاد است، فرق بین رفتن و نرفتن به المپیک است و کسی موفق است که بتواند این فشار روانی را کنترل کند. من از این توقع و از این فشار روانی به‌عنوان یک فرصت استفاده کردم و ازش انگیزه گرفتم. باز هم همین کار را می‌کنم. به‌خودم می‌گویم مردم از من توقع دارند و باید بهترین نتیجه را بگیرم.
بهتر از کیمیا نتیجه می‌گیری؟
تلاش می‌کنم بهترین نتیجه را بگیرم، بقیه‌اش را به خدا می‌سپارم. تمرین ذهنی، روانی و فنی را ادامه می‌دهم و اینقدر تلاش می‌کنم که خدا دلش نیاید به من مدال ندهد. کیمیا هم برای من ارزشمند است و امیدوارم هرجا که هست، موفق باشد.
نظر شما