بازنده‌ها به لواسان می‌روند

سال گذشته و همزمان با تعطیلات نیمه خرداد، زمانی که موج نخست شیوع کرونا در کشور روی شیب کاهش قرار گرفته بود اما در برخی از نقاط، کرونا اوج و قربانی می‌گرفت. یکی از این نقاط لواسان چسبیده به تهران بود. علت هم خیلی زود مشخص شد؛ حضور تعداد زیادی از مردمی که برای تفریح و هوایی تازه کردن به لواسان، اوشان و فشم رفته بودند.

همشهری آنلاین- حامد فوقانی: مدتی بعدتر، در پی دستور ستاد مقابله با شیوع کرونا و فرمانداری شهرستان‌های شمیرانات و لواسانات، در برخی از ایام، تردد از جاده لشگرک با محدودیت‌هایی همراه شد. به طور نمونه عصرهای جمعه، پلیس مسیر انتهایی بزرگراه ارتش به سمت جاده لشگرک را می‌بست تا تنها راه ورود از سمت بزرگراه لشگرک و بابایی باشد. این مسئله تا حدودی توانست مانع از شلوغی لواسان و فشم شود اما راه حلی دائمی به حساب نمی‌آمد.
داستان شلوغی لواسان و اوشان و فشم در تعطیلات نیمه خرداد، امسال نیز دوباره تکرار شده است. به احتمال فراوان همین امروز و فردا جاده‌های لشگرک، تلو و مسیر اوشان به فشم و میگون، بلوارهای امام خمینی و کمربندی رجایی لواسان تا میدان بسیج این شهرستان، مملو از خودروهایی شود که از تهران آمده‌اند. گزارش‌ها و تصاویر مردمی ارسال شده کاملا گویاست که دیروز جمعه ۱۴خرداد ۱۴۰۰، تمامی مسیرهای لواسان در تصرف خودروهایی بود که ساعت‌ها در ترافیک اسیر شده بودند و تعطیلات را بر خود و خانواده‌شان ...!
جدا از اینکه چنین حجمی از مسافر می‌تواند به شیوع کرونا دامن بزند، نکته دیگر اینجاست که لواسان در این شرایط، ‌شهری شلوغ، بهت‌زده و بی‌قانون می‌شود. این منطقه خوش آب و هوای نزدیک تهران که طی دو دهه اخیر، از دست عده‌ای سودجو و رانت‌خوار حوزه شهرسازی با زیر پاگذاشتن قوانین بالادستی و اصول زیست‌محیطی کم درد نکشیده، از دست گردشگرانی که برای چند ساعت کوتاه هم به آنجا می‌آیند، به ستوه آمده است. افزایش آلاینده‌های هوا به واسطه حضور دهها هزار خودرو، اتراق کردن در حوالی انتهایی رودخانه جاجرود، رهاکردن زباله در طبیعت و این روزها شیوع کرونا، همگی در حال خفه کردن جان لواسان و فشم هستند؛ مناطقی که جزو سرمایه‌های ارزشمند بکر و طبیعی استان تهران به شمار می‌آیند اما چوب همین ارزشمندی و البته بی‌توجهی مسئولان را می‌خورند.
موضوع آنجاست که بسیاری از مردم استفاده از طبیعت شمال شرق تهران را حق مسلم خود می‌دانند که درست هم است. اما نکته‌ای که وجود دارد، رعایت حال طبیعتی است که روز به روز نابود می‌شود. اینکه عده‌ای منفعت‌طلب، ویلاها و عمارت‌های آنچنانی حتی در لبه رودخانه احداث کرده‌اند، دلیل نمی‌شود که من و شما نیز به خود اجازه دهیم تا هرجایی بساط منقل و آتش و جوجه را برپا کرده و دست آخر هم زباله‌ها را در طبیعت رها کنیم. البته ناگفته نماند که اختصاصی شدن برخی از محدوده‌های جنگلی شمال شرق تهران و اجازه عدم ورود به همگی شهروندان هم کاری اشتباه به حساب می‌آید. در واقع یا باید یک‌محدوده به دلیل ملاحظاتی به روی همگان بسته باشد یا همه شهروندان بتوانند از طبعیتش استفاده کنند. در غیر اینصورت مردم عادی ناچار هستند، بی‌عدالتی در بهره‌مندی از طبعیت را با حضور پرتراکم در مناطق دیگر جبران کنند.
با وجود این، آنهایی که تعطیلات نیمه خرداد را به لواسان، اوشان و فشم رفتند نسبت به آنهایی که سعی کردند در فضای باز اطراف محله خود لحظاتی را سپری کنند، بازنده به حساب می‌آیند. به عبارتی برنده‌ها به جای اتلاف وقت خود در ترافیک لشگرک و لواسان، از پارک محله خود لذت بردند.