آرتور میلر در 17 اکتبر سال 1915 در یک خانواده ثروتمند و مهاجر یهود در نیویورک متولد شد. او بیش از 60 سال شخصیت برجسته ادبیات و سینمای آمریکا بود و نمایشنامه‌های بسیاری نوشت.
مهم‌ترین و مشهورترین اثر او، « مرگ دستفروش» است. مرگ دستفروش، یک تراژدی مدرن است که مردی کوچک محکوم می‌شود تا کوچک بودن و حقارت خود را نسبت به مردی بزرگ، اما ناقص درک کند و شاید بتوان گفت که این مطالعه چند وجهی نوع بشر است.
مرگ دستفروش ، نمایشنامه‌ای بحث انگیز و درام موفق؛ ادعانامه‌ای تلخ علیه ارزش‌های آمریکایی است که زندگی غم انگیز یک دستفروش دوره گرد را به تصویر می‌کشد، شخصی که احساس شکست عمیق و یأس می‌کند و سرانجام دست به خودکشی می‌زند.
نویسنده در این نمایشنامه با ابتکار و نوآوری در تعیین قالب‌های نمایشی و درآمیختن حوادث گذشته و حال تلاش کرد تا در تئاتر نو، تراژدی را وارد سازد و قهرمان اصلی نمایش نیز از مردم عادی باشد.
خود آرتور میلر و منتقدان هم، مرگ دستفروش را نمایشنامه‌ای خشونت بار می‌‌دانند که هجوی تند از عصر حاضر و مردم این روزگار است و میلر با این اثر مبتکرانه و خلاق ، هم توجه توده‌های مختلف مردم را به نوعی از نمایش جدید جلب کرد و هم تراژدی خاص اجتماعی را وارد صحنه تئاتر کرد. این کتاب جایزه پولیتزر را نصیب آتور میلر کرد.
نمایش مرگ دستفروش میلر که در سال 1949 منتشر شد، جایزه پولیتزر، سه جایزه تونی و نیز جایزه انجمن منتقدان نمایش نیویورک را از آن خود کرد و این نخستین بار بود که نمایشی ، هر سه جایزه را از آن خود می‌کرد و به قولی میلر شهرتش را مدیون این کتاب است.
جایزه آرتور میلر در سال 1985، جایزه متون نمایشی آرتور میلر در سال 1999 و تئاتر آرتور میلر در مرکز نمایشی والگرین همه به افتخار او نامگذاری شده‌اند.
از دیگر آثار میلر می‌توان به سال‌های طلایی (1940)که نخستین بار در 1990 به روی صحنه رفت ، مردی که همه خوش شانسی‌ها را داشت (1944)، همه پسران من (1947)، خاطره دو دوشنبه (1955)، پس از پاییز (1964)، قیمت(1968)، ساعت آمریکایی(1981)، بوته آزمایش، خطر: حافظه! دو نمایشنامه(1986)، آخرین یانکی(1993) و اتمام تصویر (2004)، وصله‌های ناجور (1961)، دشمن مردم(1966)، بازی برای زمان(1980) و همه می‌برند اشاره کرد.
میلر با بسیاری از اهل قلم پیر و جوان ایرانی دیدار داشت و از نزدیک هم با اوضاع و احوال و نویسندگان و شاعران معروف ایران مانند محمد علی سپانلو، شهریار مندنی‌پور و محمود دولت آبادی آشنایی داشت و در برخی موارد هم گزارش‌هایی درباره مسائل و مشکلات نویسندگان کشورهای دیگر به وی ارجاع می‌‌شد تا به عنوان پیر کانون نویسندگان آمریکا بتواند از هم سلک‌های خود دفاع کند. وی در 10 فوریه سال 2005 درگذشت.
منبع:ایلنا
