محمود شالویی، مدیرکل جدید دفتر امور هنرهای تجسمی این وزارتخانه هفته گذشته اعلام کرد که همه نمایشگاه‌ها، اکسپوها و برنامه‌های مختلف هنرهای تجسمی که از سوی ارگان‌های مختلف دولتی یا خصوصی برگزار می‌شوند باید با هماهنگی دفتر امور هنرهای تجسمی باشد.
به‌طور خلاصه می‌شود گفت که از این به بعد برای برگزاری هر نمایشگاهی باید از این وزارتخانه مجوز دریافت کرد. البته این قانون، قانون تازه‌ای نیست و در سال 1373 وضع شده اما در زمانی که مهندس کاظمی معاونت هنری وزارت ارشاد را بر عهده داشت به صاحبان نگارخانه‌ها و هنرمندان اجازه داد که برای برپایی نمایشگاه‌های خود به‌طور مستقل عمل کنند.
حتی در طول 3 سال گذشته، 2مدیری که در دولت نهم مسئولیت دفتر امور هنرهای تجسمی را بر عهده داشتند به همین شکل و سیاق عمل می‌کردند، اما از این به بعد شرایط کار برای هنرمندان هنرهای تجسمی متفاوت خواهد شد. آنها یا باید تایید آثارشان را از وزارت ارشاد بگیرند یا اینکه آثارشان را در گوشه خانه و آتلیه خود انبار کنند.
شالویی عنوان کرده که این تصمیم « از بی‌اعتمادی حکایت نمی‌کند». مطمئنا اگر این قانون حاکی از بی‌اعتمادی به هنرمندان نباشد، نشانه‌ای از اعتماد به آنها نیز در خود ندارد.
این اتفاق درست در زمانی روی داده که پس از مدت‌ها، هنرهای تجسمی کشور توانسته به‌دلیل شرایط مالی، تا حدودی استقلال خود را به دست بیاورد و بازار این هنرها رونق پیدا کند. آیا مسئولان وزارت ارشاد فکر می‌کنند با محدودیت‌هایی که برای هنرمندان ایجاد می‌کنند، این رونق باز هم ادامه خواهد داشت یا اینکه خود آنها هم می‌دانند با این کار از رونق فعالیت هنرهای تجسمی کاسته خواهد شد؟ قانونی که به‌دلیل بی‌کاربرد بودن، به مرور زمان فراموش شده بودحالا یک‌بار دیگر هنرمندان و هنرهای تجسمی را به گذشته بازمی‌گرداند تا راه رفته را دیگر بار آغاز کنند.
