به گزارش همشهری آنلاین به نقل از خبرآنلاین، امیرعلی سوادکوهی فوق تخصص مراقبت‌های ویژه و رئیس انجمن مراقبت‌های ویژه ایران درباره شرایط وخیم بیمارستان‌ها، کمبود امکانات و فروپاشی سیستم درمانی کشور در موج پنج کرونا می‌گوید.
آقای دکتر در چند روز گذشته بارها رکوردهای ترسناک کرونا در ایران شکسته شده است، اوضاع بیماری در کشور چگونه است؟
وضعیت فاجعه است و حتی خیلی بدتر از چیزی است که در این ارقام دیده می‌شود، خود مسئولین هم گفته بودند که تعداد مبتلایان و جان‌باختگان بیشتر از این اعداد است. بیمارستان‌ها دیگر ظرفیتی ندارند. وسط اورژانس برخی از بیمارستان‌های خصوصی بیمار خوابیده است، شرایط تا این حد بحرانی است. در بیمارستان‌های دولتی که مردم در محوطه دراز کشیده‌اند.
اوضاع بیمارستان‌ها به چه شکل است؟
تعداد بیمارستان‌های غیر کرونایی در تهران خیلی کم است و حتی بیمارستان‌هایی که تا حالا مقاومت کرده بودند با افزایش تعداد بیماران مجبور به پذیرش بیماران کرونایی هستند و بیشتر از ظرفیتشان هم الان با بیماری درگیر هستند.
مثلا در بیمارستان نورافشان که ۱۰۰ تخت دارد، بیش از ۱۲۰ بیمار بستری هستند و تقریبا همه بیماران هم کرونایی هستند. متاسفانه هنوز به انتهای داستان نرسیده‌ایم. ضمن اینکه چند هفته دیگر به اوج این وضعیت می‌رسیم و آن زمان باید ببینیم شرایط به چه شکل است.
شما اصلا واکنشی از طرف دولت نسبت به این وضع می‌بینید تا با امید به بهبود اوضاع داشه باشیم؟
اوضاع آی‌سی‌یوها به چه شکل است؟
در یک کلمه وضعیت آی‌سی‌یو فاجعه است. چیزی حدود ۲۰۰هزار تخت بیمارستانی داریم که ۱۰درصد آن‌ها یعنی باید ۲۰هزار مورد آن‌ها ویژه باشد. اما ما فقط ۷۲۰۰ تخت آی‌سی‌یو در ایران داریم که البته فقط ۵۷۰۰ مورد آن‌ها واقعا قابل استفاده است. حتی اگر فرض کنیم ۷۲۰۰ تخت بیمارستانی وجود دارد بازهم وضعیت اسف‌بار است.
ما عقب هستیم و برای هر تخت آی‌سی‌یو ۵میلیارد تومان باید هزینه شود و برای اضافه کردن هزار تخت باید ۵هزار میلیارد تومان هزینه کرد، موضوعی که در شرایط کنونی اصلا امکان ندارد.
در این شرایط در حدود ۸۵درصد آی‌سی‌یوها بیمارستان کرونایی بستری شده است.
از ابتدای پاندمی تاکنون تعداد تخت‌ها بیشتر نشده است؟
اصلا تصور نکنید که در این مدت چیزی اضافه شده است و به هیچ عنوان پیشرفتی نداشتیم، ما اصلا وقت نکردیم تا بتوانیم شرایطمان را تغییر بدهیم.
مشکل کمبود تجهزیات و دارو مثل سرم هم آن طور که اعلام شده وجود دارد؟
بله ما هم با این مسئله درگیر هستیم، صنعت سرم‌سازی کشور ما به شکلی است که می‌تواند به جز ایران برای سه کشور دیگر سرم تولید کند، واقعا جای تعجب است که چطور این اتفاق رخ داده است. الان در بازار آزاد سرم را به قیمت ۲۰۰هزار تومان خرید و فروش می‌کنند.
من هر لحظه منتظر هستم که خبر بدهند دارو یا سرم تمام شده است، ما عادت کردیم با کمترین امکانات کار کنیم و بدون سلاح به جنگ برویم، تا یک حدی می‌توانیم در این مسیر موفق باشیم ولی بالاخره شکست می‌خوریم.
این شکست به معنای فوت بیماران است؟
بله، در تلفات پزشکی ایران رتبه اول دنیاست چراکه بدون هیچ امکاناتی پزشکان به جنگ می‌روند.
آقای دکتر با این شرایط کرونا وضعیت سیستم درمانی کشور را چطور ارزیابی می کنید؟
همین حالا سیستم درمانی کشور فروریخته است، مسئولین هم به این موضوع آگاه هستند اما حرفی برای گفتن ندارند. وقتی مریض را محوطه بیمارستان درمان کنید یعنی سیستم درمانی فروریخته است.
وضعیت در بیمارستان‌های دولتی فاجعه است، مریض‌هایی با میزان اکسیژن ۵۰درصد در بخش بستری شده‌اند و آنجا فقط صبر می‌کنند تا مریض فوت کند، چون هیچ درمانی برای ارائه دادن به مریضی با این حجم از درگیری در بخش وجود ندارد.
این فروریختن سیستم درمانی کشور در موج پنجم چه پیامدی داشته است؟
ما مجبور هستیم خیلی از بیماران را رد کنیم، در شبانه‌روز تماس‌های زیادی با من گرفته می‌شود اما واقعا جایی برای بستری بیماران ندارم. ممکن است بخاطر همین موضوع افراد جانشان را از دست بدهند، ما پیگیری نمی‌کنیم اما وقوع چنین اتفاقی محتمل است، پس فکر می‌کنید علت افزایش تعداد جان‌باختگان به این شکل چه دلیلی دارد؟
بحث دیگر در صورت پذیرش بیماری در بیمارستان هزینه درمان آن‌هاست، اگر بیمار کرونایی بستری شود چقدر باید هزینه کند؟
می‌گفتند که ما تنها کشوری هستیم که درمان بیماران کرونایی رایگان است، کجا این اتفاق رخ داد؟ وقتی کشورها با یک فاجعه درگیر می‌شوند سعی می‌کنند که همه چیز را رایگان کنند، حتی می‌بینید ایالات آمریکا به شهروندانش گفته که ۱۰۰دلار به آن‌ها پرداخت می‌کند تا واکسن تزریق کنند.
الان یک مریض ساده کرونایی باید چندین میلیون تومان هزینه کند و اگر هم شرایطش خوب نباشد تا چند ده میلیون تومان هزینه درمانش می‌شود، من به همین دلیل سال گذشته نامه‌ای برای ریاست جمهوری نوشتم که هزینه گروهی از بیماران را پرداخت کنند، اما به نظر می‌رسد کرونا اولویتشان نیست.
اصلا چه شد که با این موج پنجم کرونا با این شدت درگیر شدیم تا سیستم درمان با این بحران روبرو شود؟
اصلا موج کجاست؟ مگر ما از موج‌های قبلی کرونا پایین آمدیم؟ چه زمانی شرایط به حدی رسید که به شهروندان بگوییم تا یک مدتی می‌توانند از ماسک استفاده نکنند؟ در کشورهای اروپایی با کاهش تعداد مبتلایان ماسک برداشته می‌شود. اگر مردم پروتکل ها را رعایت نمی‌کنند علتش این است که ما به آن‌ها چیزی ندادیم.
در کشورهای دیگر اگر دولت به شهروندان می‌گوید محل کارشان تعطیل است به جای آن درآمدشان را تامین می‌کند، ما پولی نمی‌دهیم و به همین دلیل هم هیچکدام از تعطیلی‌ها واقعی نیست به همین دلیل هم همیشه روی موج کرونا هستیم.
در ابتدای پاندمی فقط یک میلیارد دلار ارز برای حل بحران تخصیص داده شد که همان ابتدا این پول را شرکت‌های مختلف برای واکسن‌سازی گرفتند، اما هنوز هیچ خبری از واکسن داخلی نیست.
روند واکسیناسیون را در کشور چطور ارزیابی می‌کنید؟
اصلا در واکسیناسیون موفق نبودیم، اگر واکسیناسیون را به سرعت انجام می‌دادیم الان این میزان تلفات نمی‌دادیم. حداقل باید ۵۰درصد جمعیتمان دو دز واکسن را تزریق کرده باشند تا تاثیر واکسیناسیون را در آمار کرونا ببینیم.
از سمتی مسائل دیگر هم وجود دارد، من رئیس انجمن آی‌سی‌یو کشور هستم اما هنوز نمی‌دانم که واکسن برکت چه ترکیبی دارد و به من هم نگفتند.
نظر شما