کشمیر سرزمینی بین هند و پاکستان است که بخش‌های بیشتر آن جزء هندوستان است و بخشی هم به پاکستان تعلق دارد. این منطقه، که معمولاً ْآن را به نام جامو و کشمیر می‌شناسند جمعیتی بیش از ده میلیون نفر دارد. مرکز آن شهر «سریناگار» است. کشمیر در طول تاریخ خود حکومت پادشاهی داشت. در قرن 16 میلادی سلطان اکبر بر آن حکومت می‌کرد. در قرن 18 حاکمان افغان آن را اداره می‌کردند و یک قرن بعد هم سیک‌ها در آن به قدرت رسیدند.
پس از پایان جنگ جهانی دوم و زمانی که انگلیسی‌ها از هندوستان بیرون رفتند، «هاری سینگ» مهاراجه کشمیر و «لرد موتنباتی» حاکم انگلیسی آن بود. مهاراجه اعلام کرد کشمیر به هندوستان می‌پیوندد، ولی گروهی از مردم کشمیر مخالف این تصمیم بودند. حاکم انگلیسی در سال 1947 تصمیم گرفت با رأی گیری سرنوشت کشمیر را مشخص کند، ولی این کشور بر اثر اعتراض‌ها و ناآرامی‌های شدید آشوب‌زده بود و تا امروز هم امکان رأی‌گیری در آن پیدا نشده است.
از طرف دیگر کشمیر میان هند و پاکستان قرار دارد. هر کدام از این کشورها، می‌خواهند قسمت بیشتری از کشمیر را به دست بیاورند، زیرا کوهستان‌های شمال کشمیر محل مناسبی برای استقرار نیروهای نظامی است و از آنجا می‌توان بر منطقه بزرگی تسلط پیدا کرد.
چند ماه قبل دولت ایالتی جامو و کشمیر، که زیر نظر هند کار می‌کند، قطعه زمین بزرگی را به هندوها داد تا در آن برای هندوهایی که به دیدن غار مقدس «امرنات» می‌روند، اقامت‌گاه بسازند. مسلمانان کشمیر مانع این کار شدند و دولت ایالتی دستور خود را لغو کرد. هندوها اعتراض کردند و از دو ماه پیش درگیری در منطقه کشمیر شروع شده است. ارتش هند و ارتش پاکستان که در کشمیر مستقر هستند، معمولاً مستقیماً با هم نمی‌جنگند و در وضعیت آتش‌بس قرار دارند، اما شبه نظامیان مسلحی که در کشمیر هستند، هر چند وقت یک بار با هر کدام از این ارتش‌ها درگیر می‌شوند.
پس از اینکه چند اعتصاب و تظاهرات بزرگ در کشمیر اتفاق افتاد و چندین نفر در درگیری‌ها کشته شدند، دولت هند حکومت نظامی اعلام کرد و سیاستمداران هندی از سریناگار بازدید کردند تا مانع بیشتر شدن آشوب‌ها شوند.
