«الغای عهدنامه مذکور، شط‌العرب را به وضع قانونی آن قبل از قرارداد 6 مارس 1975 باز می‌گرداند و بدین ترتیب رودخانه مذکور همان‌طور که در طول تاریخ نیز چنین بوده است، به عراق و اعراب تعلق می‌گیرد و عراق علیه هر کسی که بخواهد با این تصمیم قانونی و برحق، مخالفت ورزد با قدرت و توانایی تمام مقابله خواهد کرد.» وی با الغای یکطرفه قرارداد 1975 در حقیقت آغاز تجاوز نظامی رژیم بعثی را اعلام کرد تا خواسته‌های جاهطلبانه خود را از طریق جنگی 8ساله به مردم ایران تحمیل کند.
صدام حسین فروردین‌ماه همان سال اعلام کرده بود که «عراق آماده است با زور تمام اختلافات خود را با ایران حل کند»!
قرارداد 1975 یک‌ماه‌و‌نیم بعد از کنفرانس استانبول، در جریان کنفرانس سران عضو اوپک با میانجیگری حواری بومدین – رهبر الجزایر، بین محمدرضا‌شاه و صدام حسین (رؤسای وقت دو کشور) به تصویب رسید که نتیجه آن اعلامیه الجزیره بود.
به موجب این اعلامیه دو کشور توافق کردند که مرزهای آبی خود را براساس خط تالوگ تعیین کنند و در مرزها نیز یک کنترل دقیق و مؤثر به‌منظور رفع هرگونه نفوذ که جنبه «خرابکارانه» داشته باشد، اعمال کنند.
صدام حسین 26شهریورماه بر صفحه تلویزیون‌ها ظاهر شد و با پاره‌کردن نمادین قرارداد الجزایر، آغاز جنگ 8ساله را علیه ایران اعلام کرد. دی‌ماه سال گذشته نیز جلال طالبانی رئیس‌جمهوری عراق همین ادعا را تکرار کرد. این سخن با واکنش عمومی مسئولان ایرانی همراه شد که طالبانی را مجبور به عقب‌نشینی از موضعش کرد.
