هفتهنامهی دوچرخه - سیدسروش طباطبایی: این روزها، سر و کلهی امتحانهای میاننیمامسال اول کمکم پیدا شده و مثل همیشه بچهها با سؤالی اساسی روبهرو هستند: «آیا میشود حتی شب امتحان هم از پس درسها برآمد یا نه؟»
البته معمولاً جواب کارشناسان آموزش به این سؤال منفی است؛ یعنی آنها به بچهها توصیه میکنند که در مطالعهی دروس مدرسه، از شیوهی آهسته و پیوسته پیروی کنند؛ یعنی روزی که معلم درس میدهد، بچهها همان روز آن مطلب را برای خودشان دوباره و سهباره و چندباره مرور کنند و تمرینها و تکالیفش را انجام دهند.
اما اگر شما هم مثل من، بازی تیم ملی فوتبال ایران و لبنان از رقابتهای مقدماتی جام جهانی فوتبال تماشا میکردید، ایمان میآوردید که انگار در شب امتحان و حتی وقتهای تلفشده هم میشود گلهای پیروزی را به ثمر رساند. البته در بازیای که تیم ما هم خوب بازی نمیکرد و ضعفهای زیادی داشت.
با رسیدن شب امتحان و دقیقهی نود، سردار آزمون و بقیهی بچههای تیم ملی هم میتوانستند ناامید بشوند و به پیروزی فکر نکنند؛ اما انگار قانون زندگی چیز دیگری است: «حتی تلاشها در وقت اضافه هم تو را به نتیجه خواهد رساند!»
حتی به یاد دارم وقتی سردار آزمون، کل تساوی را به ثمر رساند، بدو بدو خودش را به توپ رساند تا آن را بردارد و وسط زمین بکارد تا شاید بچههای تیم ملی بتوانند در لحظات باقیمانده، تیم لبنان را مغلوب کنند که کردند!
البته توصیهی من به نوجوانهای فوتبالدوست این است که سعی کنند همهچیز را برای وقت اضافه نگذارند؛ اما بدانند در وقتهای اضافه هم میشود در زمین فوتبال، یا زمین امتحانهای ریز و درشت مدرسه هم گل کاشت و پیروز شد.
نظر شما