همشهری‌آنلاین - محمد بلبلی: این روستا در دره رویین استان خراسان شمالی واقع شده و دور تا دور آن را کوه و تپه فراگرفته است. رودخانه دائمی رویین از میان روستا می‌گذرد، آب‌وهوای روستای پلکانی رویین، کوهستانی با زمستان‌های سرد و پُربرف و تابستان‌های معتدل است.
در این روستا، خانه‌ها به طرز بسیار زیبایی به صورت پلکانی بر روی یکدیگر ساخته شده‌اند، به طوری که پشت‌بام منزل یکی، حیاط خانه دیگری است.
روستای هدف گردشگری
روستای پلکانی رویین با توجه به نوع معماری، بافت تاریخی منحصربه‌فرد، رونق صنایع‌دستی و آب‌وهوای دلپذیر، در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده و به عنوان روستای هدف گردشگری تعیین شده است. آب فراوان، باغ‌های این روستا را پررونق کرده و در هیچ فصلی از سال، بدون محصول باغی نیست.
نحوه استقرار روستا در درون دره، چشم‌انداز زیبایی در تمام فصل‌های سال پدید آورده است. ارتفاعات سربه‌فلک کشیده آلاداغ، با پوشش گسترده گیاهان مرتعی و دارویی مانند کاسنی، گون، کاکوتی، زیره، پوپک و غیره، زیبایی مسحورکننده‌ای دارد. کشتزارها و باغ‌های انبوه میوه به خصوص در نیمه اول سال، زیبایی‌های دره و ارتفاعات را دوچندان می‌کنند.
قدمت روستا
بافت قدیمی، بارگاه امامزاده اسحاق(ع)، تپه‌های باستانی اطراف، مسجد و مدرسه قدیمی، نشانه‌های قدمت این روستا هستند. سرچشمه، کوچه‌باغ‌ها، دالان‌ها، کوه رمنه، حمام قدیمی، کوچه گبرها، دستگاه‌های نساجی و ریسندگی و چنارهایی با قدمت بیش از ۵۰۰ سال از دیگر جاذبه‌های روستا هستند.
در رویین، ۴ اصله درخت چنار با قدمتی بالای ۵۰۰ سال شناسایی شده که بخشی از اعتبار و قدمت این منطقه گردشگری محسوب می‌شود.
سرگرمی‌ها
کُشتی با چوخه، ورزش محلی و بومی روستاست. قوشمه، ساز اصلی موسیقی محلی این روستا محسوب می‌شود که در مراسم عروسی و جشن‌های مردمی همراه با ترانه‌های محلی نواخته و خوانده می‌شود. پوشاک بیشتر مردان و زنان میانسال و کهنسال روستا، محلی است. اهالی در مراسم و جشن‌های خاص مانند عروسی، از لباس‌های رنگارنگ محلی با زیورآلات استفاده می‌کنند.
در رویین، فرآورده‌های لبنی و عسل به وفور یافت می‌شود، انواع کشک و کله‌جوش، دو غذای محلی رایج در روستای رویین است، همچنین این روستا، از امکانات پذیرایی و اقامتی مانند رستوران محلی، اقامت‌گاه بوم‌گردی و خانه‌های محلی برای اقامت بازدیدکنندگان و گردشگران برخوردار است.
صنایع دستی رویین
بخشی از فعالیت اهالی روستای رویین، به امور نساجی مربوط می‌شود، آنها در این عرصه، سابقه چندصدساله دارند و عاشقانه، میراث نیاکان خود را در دنیای مدرن دنبال می‌کنند. بیشتر زنان رویینی با چرخ‌های نساجی قدیمی و سنتی، به نخ‌ریسی و بافندگی مشغول هستند.
چادرشب‌بافی یکی دیگر از صنایع دستی این روستاست که به صورت سنتی هنوز ادامه دارد، چادرشب با دستگاه‌های ساخته دست نجارهای محلی بافته می‌شود و نام این دستگاه‌ها «پاچال» است، محصولات در کارگاه‌های خانگی، بافته و به بازار روانه می‌شوند.
چادرشب یا چورشب یا لاون در دو جنس پشمی و ابریشمی بافته می‌شود، نوع ابریشمی که به آن دارایی می‌گویند، مخصوص خانواده‌های اعیان است و نوع پشمی آن بیشتر در خانه مردم بومی یافت می‌شود، طبق آمارهای سال ۹۵، حدود ۴۰۰ نفر در این روستا به طور مستقیم به تهیه نخ و رنگ و بافت چادرشب مشغول هستند.
آسیابانی، یکی دیگر از مشاغل اهالی رویین بوده که با توجه به وجود رودخانه پرآب رویین در دو نوع آبی و آتشی رواج داشته است. یکی دیگر ازصنایع رایج در روستای تاریخی رویین، ساخت تنور و کوندی‌سازی بوده، اما با رواج نانوایی‌های صنعتی به مرور این روش سنتی رو به فراموشی است.
کوندی به منبع بزرگی اطلاق می‌شود که با گل رُس ساخته می‌شده و مردم رویین حبوبات، گندم، جو و آرد خود را در آن ذخیره می‌کردند. معمولا کوندی در اتاقی مخصوص به نام کوندی‌خانه قرار داشت و از رطوبت و نور نیز دور نگه داشته می‌شد تا آسیبی به حبوبات و آرد ذخیره شده وارد نشود. تقویت صنایع‌دستی این خطه، نیازمند حمایت اداره‌کل میراث فرهنگی و صنایع‌دستی خراسان شمالی و معرفی آن در بازارهای مختلف کشور است.
نظر شما