او اکنون در یک قدمی نخست‌وزیری و جانشینی ایهود اولمرت قرار دارد که به‌بهانه اتهامات فساد مالی و درواقع به‌دلیل شکست‌های نظامی در ماه‌های گذشته، اعلام استعفا کرده‌است.
اگر لیونی به این سمت انتخاب شود، بعد از گلدا میر دومین زنی خواهد بود که در تاریخ این رژیم نخست‌وزیری را به دست می‌گیرد. گلدا میر از سال‌های 1969 تا 1974 نخست‌وزیر اسرائیل بود.
اولمرت چندی پیش وعده داد که بعد از مشخص شدن برنده این انتخابات و تعیین رهبری جدید حزب کادیما، از مقام خود کناره‌گیری می‌کند.
لیونی که یک وکیل 50 ساله است، بعد از رسیدن به مقام نخست‌وزیری 42 روز فرصت دارد که کابینه‌اش را تشکیل دهد. اما برای این کار باید ابتدا از حفظ شدن جایگاه اکثریت حزب کادیما در پارلمان مطمئن شود. اگر چنین نشود، انتخابات سراسری زودرس در اسرائیل برگزار می‌شود.
لیونی را آریل شارون، نخست‌وزیر پیشین اسرائیل وارد عرصه سیاست این رژیم کرد. در سال 1999 او معاون دولت در امور کنست و همچنین وزیر امور همکاری‌های منطقه‌ای بود و بعد هم وزیر خارجه شد.
اکنون که موقعیت و جایگاه لیونی تغییر کرده‌است این پرسش مطرح شده که آیا او به یک گلدا میر دیگر در اسرائیل تبدیل می‌شود که برای مدت طولانی در قدرت بماند و از احترام فراوان در میان سیاستمداران اسرائیلی برخوردار باشد؟ بسیاری بر این باورند که این احتمال وجود دارد. لیونی در میان سیاستمداران اسرائیلی اعتبار و موقعیت خوبی دارد. او بر خلاف اولمرت و شارون و حتی نتانیاهو، در هیچ رسوایی مالی یا اخلاقی نقش نداشته است.
از سوی دیگر لیونی در جایگاه وزیر خارجه، تجربه سیاسی زیادی به دست آورده است. لیونی همچنین از ماموران اطلاعاتی موساد هم هست. این مقطع از زندگی او پر از راز و رمز است و کسی اطلاعات چندانی از آن ندارد اما رسانه‌های آمریکایی گزارش داده‌اند که او در عملیات‌هایی برای ترور بعضی افراد عرب شرکت داشته است.
لیونی بر خلاف سابقه نظامی‌اش، از کبوترهای محفل سیاسی تل‌آویو به شمار می‌آید و سیاستمداری میانه‌رو است. حتی نام او هم که مخفف کلمه زیپورا Tzipora به معنای پرنده است، همین تعریف را القا می‌کند. در همین حال دوستان او و نزدیکانش از شخصیت مصمم و محکم او تعریف می‌کنند. او با مردم رابطه خوبی دارد و می‌داند که چطور مخاطبانش را تحت نفوذ قرار دهد. اما همه این تعریف‌ها یک حقیقت را نشان می‌دهد و آن اینکه کبوتر سرانجام به باز تبدیل می‌شود.
این روند تبدیلی البته به شرایط و حقایق داخلی و خارجی بستگی دارد.لیونی در مقام وزارت خارجه همواره سیاست خارجی نه چندان تند اولمرت را اجرا کرده است. این سیاست ممکن است ادامه یابد. موضع اسرائیل در قبال فلسطینیان و گفت‌وگو با آنها فعلا تغییری نخواهد کرد. لیونی هم تنها با گفت‌وگو با دولت خودگردان محمود عباس موافق است و نمی‌خواهد درباره حماس و دولت آن در غزه کلمه‌ای بشنود.
قرار است پیمان صلح موقت با فلسطینیان تا پیش از پایان سال جاری میلادی به امضا برسد. جورج بوش و کاندولیزا رایس درباره این موضوع بارها سخن گفته‌اند. اما از آنجا که در این مذاکرات فعلا سخنی از حضور حماس در میان نیست، دورنمای صلح همچنان تیره خواهد ماند. لیونی حتی اگر بخواهد نمی‌تواند کنست را برای دادن امتیاز به سوریه یا فلسطینیان متقاعد کند.
نووستی- 20 سپتامبر 2008
