این نویسنده 68 ساله به خاطر یک عمر کار ادبی جایزه 10 میلیون کرونی نوبل را دریافت کرد. آکادمی نوبل او را «نویسنده بدعت‌ها، ماجراهای شاعرانه و هیجانات جسمانی» خواند. آکادمی نوبل همچنین او را «کاوشگر انسانیتی ماورا و مادون قلمرو تمدن انسانی» خواند.
از آثار اخیر لوکلزیو می‌توان به «بالاسینر» در سال 2007 اشاره کرد که آکادمی نوبل آن را «مقاله‌ای عمیقا شخصی درباره تاریخ هنر فیلمسازی» خوانده است. این نویسنده همچنین چندین کتاب برای کودکان نوشته که در میان آنها می‌توان به «لالایی» (سال 1980) و «بلابیلو» (سال 1985)اشاره کرد.
این نویسنده در کشور خود برنده چندین جایزه ادبی از جمله جایزه لاربو در سال 1972 و جایزه بزرگ ژان ژیونو در 1997 شد. لوکلزیو که در 1940 در شهر نیس فرانسه متولد شده، در کودکی دو سال در نیجریه زندگی کرد. او در دانشگاه‌های بانکوک، بوستون و مکزیکوسیتی هم تدریس کرده است. ژان ماری گوستاو لوکلزیو سفرهای زیادی به سراسر جهان کرده و تاثیر این سفرها در آثار او دیده می‌شود. لوکلزیو اولین کتاب خود را در سال 1963 با نام «صورت جلسه» منتشر کرد. رمان «بیابان»، اثری که گفته می‌شود لوکلزیو را به شهرت رسانده در ایران هم ترجمه و منتشر شده است. رمان‌های «آفریقایی» و «موندو» هم از جمله آثار او هستند که به فارسی ترجمه شده‌اند.
لوکلزیو در حالی خبر برنده شدنش در نوبل ادبیات 2008 را شنید که مشغول خواندن رمانی نوشته استیگ داگرمن، نویسنده سوئدی بود. لوکلزیو از نویسندگانی بود که هفته‌های گذشته نامش در بیشتر گمانه‌زنی‌های منتقدان ادبی شنیده می‌شد.
لوکلزیو پس از اعلام رسمی برنده نهایی نوبل ادبیات به کنفرانسی مطبوعاتی در محل ساختمان انتشارات گالیمار فرانسه دعوت شد. او در اولین واکنش خود به این خبر گفت: من بسیار تحت‌تأثیر قرار گرفته‌ام و فوق‌العاده شگفت‌زده شده‌ام. این جایزه افتخار بزرگی برای من است. باورم نمی‌شود، کمی احساس ترس، کمی خوشحالی و کمی نشاط دارم. وی همچنین در پاسخ به این سؤال که با 10 میلیون کرون (تقریبا یک میلیون یورو) جایزه نقدی خود چه کار خواهد کرد، گفت: «کلی قرض دارم که باید اول از همه آنها را تسویه کنم.»
