همشهری آنلاین- ابوذر چهل امیرانی: مسجد آدمکش در خیابان ابن‌بابویه شهرری و در آرامستانی به همین نام قرار دارد. درباره این موضوع که چرا این مسجد به این نام‌ها معروف شده، داستانی شنیدنی دارد. می‌گویند در زمان‌های قدیم مسافرانی که در راه می‌ماندند، شب را در مساجد می‌ماندند، اما هر مسافری که برای اقامت شبانه وارد این مسجد می‌شد، صبح روز بعد، پیکر بی‌جان او بیرون می‌آمد! به همین دلیل به مسجد آدمکش معروف شد.
همین موضوع باعث شده بود بومی‌ها مسافران را از ماندن در این مسجد منع کنند و می‌گفتند این مسجد جن دارد و اجنه هرکسی را که در این مسجد بخوابد، می‌کشند.
این سخنان باعث شد تا فردی به نام ماشاءالله تصمیم به کشف این راز بگیرد. با وجود همه مخالفت‌ها شب وارد مسجد شد و آنجا خوابید. ماشاءالله آن شب متوجه روزنه‌ای در مسجد شد که در اثر وزش باد صدایی عجیب از آن خارج می‌شود. با خود فکر کرد همین صدای عجیب سبب سکته و مرگ کسانی می‌شود که شب را در مسجد می‌مانند. او با تیشه و کلنگ به جان روزنه افتاد و آن را تخریب کرد. به یکباره مقدار زیادی سکه فرو ریخت و نه تنها صاحب ثروت شد، بلکه خط بطلان کشید به همه داستان‌های عجیب و غریبی که مردم از این مسجد می‌گفتند.
از آن پس، این مسجد به مسجد ماشاءالله معروف شد؛ مسجدی که اکنون بخشی از بقعه امامزاده هادی(ع) است. برخی‌ها قدمت این مسجد را به دوره قاجاریه نسبت داده‌اند، اما «احمد ابوحمزه» ری‌شناس معتقد است در دوره صفویه ساخته شده است.
مولانا هم در مثنوی معنوی، شعری درباره این مسجد سروده و به همین دلیل می‌توان نتیجه گرفت قدمت آن تا قرن ششم یا هفتم می‌رسد.
نظر شما