همشهری آنلاین: «شایان سعیدی منفرد» می‌گوید: «من عاشق پلیس‌ها هستم و این را به دوستانم در مدرسه و مسجد گفته‌ام. باورم نمی‌شد که به همین راحتی آرزویم برآورده شده باشد.» اوج خوشحالی او زمانی بود که آژیر خودرو را به صدا درآورد و وقتی وارد بلوار دادمان شدند، از بی‌سیم به رانندگان خاطی اخطار داد. شایان می‌گوید: «به راننده پرایدی که دوبله پارک کرده و باعث ترافیک شده بود، اخطار دادم. راننده هم ماشین خود را جابه‌جا کرد.»
برای شایان که هرهفته چند بار به بیمارستان می‌رود تا دوره شیمی درمانی‌اش سپری شود، حضور پلیس و سوار شدن بر خودرو آنها، یکی از بهترین روزها بوده است. «عبدالرحمن سعیدی منفرد» پدر شایان می‌گوید: «پلیس شدن آرزوی همیشگی شایان بوده و هست. در یکی از روزها او آرزویش را در مسجد محله مطرح کرد. ما زیاد به این مسجد می‌رویم و اتفاقاً آن روز سرهنگ زینی هم در مسجد بود، اما فکر نمی‌کردیم که این‌طور شایان را خوشحال کند و خاطره ماندگاری برای او بسازد. آن روز وقتی به خانه آمدم، برق شادی و شوق زندگی را در چشم‌های پسرم دیدم. او برایم با ذوق همه ماجرا را تعریف کرد و فیلم‌ها و عکس‌ها را نشانم داد. هیچ‌وقت تا این حد او را خوشحال ندیده بودم. آذر امسال که متوجه سرطان شایان شدیم، دوره درمان را شروع کرده‌ایم که برایش سخت است، اما آن روز حتی موقع خواب هم خوشحال بود.»
پلیس دوست مردم است
سرگرد «مرتضی مهدیزاده» مسئول آموزش راهور منطقه۲ که حتی دوست نداشت این کارش رسانه‌ای شود، می‌گوید: «در ۱۸سال خدمتم هیچ مأموریتی به اندازه این کار به دلم ننشسته بود. خودم هم فرزند دارم و می‌دانم وقتی به آرزوهای هرچند کوچک‌شان برسند، چقدر خوشحال می‌شوند.»
نظر شما