همشهری آنلاین - رابعه تیموری:از۵۵ سال پیش اندک‌اندک فعالیت‌های صنعتی در حاشیه روستا رونق گرفت و حالا از ٨٠٠ هکتار زمین زراعی سرسبز و حاصلخیز روستا فقط ٢٠٠ هکتار زمین باقی مانده است. قنات روستا هم به دلیل ساخت کارخانه‌ها در مسیر قنات، از بین رفته و خشک شده است.
آنگونه که اهالی قدیمی روستا می‌گویند از حدود ٤٠ سال قبل و بعداز اصلاحات ارضی که پای صاحبان کوره‌های آجر پزی به این‌روستا باز شد؛ کشاورزی در این‌روستا از رونق افتاد و بیشتر زمین‌های کشاورزی به کارگاه‌ها و کوره‌های آجرپزی تبدیل شدند به طوری که هنوزهم بسیاری از اهالی ری، محمودآباد را با کوره‌های آجرپزیش می‌شناسند.
بعداز گذشت ده‌ها سال از فعالیت این کوره‌ها، اطراف روستای محمودآباد، گودال‌های بزرگی ایجاد شده که برای اهالی ارمغانی جز آلودگی‌های زیست محیطی ندارد.
محمود آباد به روستای بختیاری ها معروف بود
روستای محمود آباد درگذشته به محمود آباد بختیاری‌ها معروف بوده است. سال‌ها پیش ایل بختیاری‌ها دراین روستا ساکن شدند. در آن زمان به دلیل نزدیکی روستای محمودآباد به مرکز شهر٢٠٠ الی ٣٠٠ خانوار از عشایردر این‌روستا ساکن شدند اما از حدود ٨٠ سال پیش تا کنون کم‌کم مردمانی از اقوام دیگر برای کشت و کار بر روی زمین های پربرکت و حاصلخیز ری وارد روستا شدند که شامل شاهسوندی، عباسی وآذری‌ها بودند.
اکنون با تبدیل زمین های کشاورزی به کوره های آجرپزی اغلب بومیان روستا مهاجرت کرده اند و بخش قابل توجهی از جمعیت روستای محمودآباد را اتباع افغانستانی تشکیل می‌دهند.
نظر شما