موفقیت در پلی‌آف دسته اول به این تیم فرصت داد تا به لیگ‌برتر صعود کند و کارشناسان بخت چندانی برای این تیم متصور نبودند. ولی هال‌سیتی در پایان هفته نهم 20 امتیازی است، درست مانند چلسی که امشب در ورزشگاه kc استادیوم میهمان این تیم شگفتی‌ساز است.
هال تا امروز توانسته 4 تیم پایتخت یعنی آرسنال، تاتنهام، وستهم و فولام را شکست دهد و چلسی پس از اولین شکست خانگی‌اش پس از 86 بازی که شنبه مقابل لیورپول اتفاق افتاد، نگران است که پنجمین قربانی لندنی پدیده لیگ‌برتر باشد.تنها پس از پیروزی 2 بر یک هال‌سیتی در ورزشگاه خانگی آرسنال بود که نگاه‌ها به سوی این تیم جلب شد و ثابت شد پیروزی‌های اولیه «تایگرز» اتفاقی نبوده است.
پس از آن نوبت پیروزی در وایت‌هارت‌لین، ورزشگاه خانگی تاتنهام بود و به لطف این نتایج خیره‌کننده بود که فیل براون به عنوان بهترین مربی ماه سپتامبر لیگ‌برتر انتخاب شد. سرمربی 49 ساله هال که اولین فصل مربیگری‌اش در لیگ‌برتر را تجربه می‌کند، می‌گوید: «چنین شروع خوبی برای ما حیاتی بود. فکر می‌کنم غرور، عامل اصلی این موفقیت است. ما می‌خواستیم به همه ثابت کنیم که نه‌تنها می‌توانیم در ورزشگاه‌هایی مانند سنت‌جیمز پارک، امارات و وایت‌هارت‌لین نمایش خوبی داشته باشیم، بلکه می‌توانیم
به پیروزی هم برسیم. خیلی هیجان‌زده هستیم. ولی نباید مغرور شویم، چراکه در شروع مسیری طولانی قرار داریم.»
پس از صعود به لیگ‌برتر، هال تابستان شلوغی را در بازار نقل و انتقالات داشت و براون تلاش زیادی کرد تا بازیکنانی مانند جیووانی، هافبک سابق بارسا، دانیل کوزن، مهاجم سابق لانس و گلاسکو رنجرز و جرج بواتنگ، هافبک باتجربه را متقاعد به پیوستن به این تیم تازه‌وارد کند.
سال‌های زیادی است که گفته می‌شود هال بدترین جا برای زندگی در بریتانیاست ولی فیل براون چنین عقیده‌ای ندارد: «مردم دور میز می‌نشینند و این حرف‌ها دهان به دهان نقل می‌شود. بازیکنان می‌توانند در اطراف شهر هال مناظر زیبایی ببینند، تیمی که در بالای جدول قرار دارد، یک مربی جاه‌طلب، یک مدیر جاه‌طلب و برنامه‌ای که می‌تواند آنها را متقاعد به سوار شدن در این قطار بکند. خوشبختانه ما در ده، یازده مورد موفق بوده‌ایم و هرکدام از این بازیکنان توانسته‌اند در بهبود وضعیت به ما کمک بکنند.»
براون شیفته فوتبال است و ایده‌های دقیقی دارد. مثلاً او در بازی مقابل آرسنال تیمش را بدون ترس با دو مهاجم به زمین فرستاد، در حالی که تیم‌های دیگر در چنین مواقعی بازی فشرده و استفاده از ضدحملات را ترجیح می‌دهند. هواداران از بی‌توجهی به مربی‌شان ناراحتند و معتقدند که اگر براون یک مربی خارجی بود، مفسران به تاکتیک‌های او توجه بیشتری می‌کردند.
در روزهای مسابقه براون پیش از بازی با تیم گرم می‌کند و در کنار زمین در هر ضربه سر یا پا با بازیکنان همراهی می‌کند. او درباره تحرکش در کنار زمین می‌گوید: «همین چیزی هستم که می‌بینید. سعی نمی‌کنم شبیه شخص دیگری باشم. هر مربی در لیگ‌برتر سبک خودش را دارد. من همیشه با فوتبال زندگی کرده و نفس کشیده‌ام. وقتی سوت شروع بازی زده می‌شود، من همراه بازیکنان هستم. هنوز هم می‌خواهم یکی از آنها باشم، ولی نمی‌توانم و سعی می‌کنم با هر حرکتی در طول 90 دقیقه خودم را در کنار آنها حس کنم.»
این دومین تجربه سرمربیگری براون، پس از دوره‌ای 7 ماهه و ناموفق در دربی کانتی بود که در نهایت برکنار شد ولی او از این موضوع ناراحت نیست: «این یک دوره آموزشی با سیر نزولی بود. ولی همه تجارب خوب هستند. برای من چیزی به نام تجربه بد وجود ندارد. همه چیز بستگی به این دارد که از آن تجربه چه چیزی به دست آورید.»
براون در دوران بازیگری یک مدافع کناری متوسط بود که 652 بازی برای تیم‌های هارتل‌پول، های‌فاکس، بولتون و بلکپول انجام داد. او پس از آن در 36 سالگی به عنوان دستیار سام آلاردایس وارد دنیای مربیگری شد؛ کسی که او را مرشد خود می‌داند. براون که پس از آزمون سخت امروز، شنبه باید تیمش را در اولدترافورد به میدان بفرستد، می‌گوید: «ما چند بازی بزرگ در پیش داریم و حالا فرصت داریم حداقل نمایش خوبی ارائه دهیم، حتی اگر همه ما را پسران جسور می‌خوانند.»
