به گزارش همشهری آنلاین به نقل از variety، کن از زمان تبدیل شدن به اولین جشنواره بین‌المللی که تعهد برابری جنسیتی را در سال ۲۰۱۸ امضا کرد، نتوانسته پیشرفت قابل‌توجهی در افزایش حضور کارگردانان زن در رقابتی داشته باشد که همچنان تحت سلطه کارگردانان مرد است.
تیری فرمو، کارگردان جشنواره کن، هفته گذشته به ورایتی گفت که امیدوار است در سال ۲۰۲۲ حضور قوی‌تری از کارگردانان زن داشته باشد. اما تاکنون، به نظر نمی‌رسد که او به این هدف دست یافته باشد.
در حال حاضر از میان ۱۸ عنوان فیلم، تنها سه فیلم از کارگردانان زن در رقابت امسال حضور دارند. نسبت این تعداد با سال گذشته برابری می‌کند که چهار عنوان از ۲۱ عنوان فیلم مربوط به فیلمسازان زن بود. این تعداد با رکورد قبلی چهار فیلمساز زن در سال ۲۰۱۹ مطابقت داشت.
در رقابت امسال تعداد انگشت‌شماری از کارگردانان زن کهنه‌کار مانند کلی ریچارد، که آخرین بار با «وندی و لوسی» در جشنواره حاضر بود، و نیز میشل ویلیامز با فیلم «نمایش» حضور دارند. همچنین والریا برونی تدسکی بازیگر و کارگردان فرانسوی-ایتالیایی با فیلم «ابد جوان» و کلر دنیس کارگردان کهنه‌کار با «ستاره‌ها در ظهر» از دیگر زنان حاضر در بخش رقابت جشنواره هستند. ممکن است یک کارگردان زن دیگر هم به مسابقه بپیوندد.
با این حال، جالب است بدانید در حالی که کارگردانان زن در رقابت کمتر حضور داشته‌اند، اما در سال‌های اخیر از نظر جوایز بیشتر از همتایان مرد پیشی گرفته‌اند - به جز نخل طلا؛ تنها دو زن در طول تاریخ ۷۴ ساله جشنواره، این جایزه خاص را برنده شده‌اند، جولیا دوکورنو با "Titane" در سال ۲۰۲۱ و جین کمپیون با فیلم «درس پیانو» (به اشتراک گذاشته شده با «خداحافظ صیغه من» چن کایگ) در سال ۱۹۹۳.
در سال ۲۰۱۹، از چهار زن شرکت‌کننده، سه زن برنده جایزه شدند: متی دیوپ با «آتلانتیک» برنده جایزه بزرگ شد، سلین سیاما برای «پرتره بانوی در آتش» جایزه بهترین فیلمنامه را به دست آورد و جسیکا هاسنر برای بازی در «جو کوچولو» در نقش امیلی بیچم جایزه بهترین بازیگر زن را دریافت کرد.
همچنین شایان ذکر است که زنان در تمام جشنواره‌های بزرگ سال گذشته جایزه برتر را کسب کردند. علاوه بر دوکورنو در کن، آدری دیوان با فیلم «اتفاق» برنده شیر طلایی ونیز شد، در حالی که جین کمپیون برای «قدرت سگ» برنده شیر نقره‌ای بهترین کارگردانی شد.
در برلین، کارلا سیمون با «آلکاراس» برنده جایزه برتر شد و دنیس برای «دو طرف تیغ» برنده خرس نقره‌ای شد. در جشنواره‌های مهم دیگر، مانند تورنتو و ساندنس، نیز کارگردانان زن به ترتیب با فیلم‌های «یونی» به کارگردانی کامیلا اندینی و «دایه» نیکیاتو جوسو جوایز برتر را از آن خود کردند.
با همه اینها، کن تنها جشنواره‌ای نیست که موفق به تبلیغ بیشتر فیلم‌های فیلمسازان زن نشده است. بیشتر جشنواره‌های بزرگ در اروپا نیز نتوانسته‌اند برابری جنسیتی را در ترکیب رقابت‌های خود منعکس کنند. برگزارکنندگان کن این شکاف را با بیان اینکه ممکن است به اندازه کافی کارگردان زن با سابقه مشابه با همتایان مردشان وجود نداشته باشد، توجیه کرده‌اند؛ بحثی که بسیاری از مردم را خشمگین کرده است. با این حال، در سال‌های اخیر، فیلم‌های بیشتری از کارگردانان زن در بخش انتخاب رسمی وجود داشته است، به‌ویژه در بخش نگاه نو، که تا حد زیادی به فیلمسازان نوظهور اختصاص دارد.
نظر شما