جشن امضا به صرف استامبولی!

منصور ضابطیان، قبل از افطار آن‌جا بود و با همان لبخند و آرامش همیشگی، جواب محبت علاقه‌مندانش را می‌داد. در میان جمع چند صد نفری عاشقان کتاب و سفر و سفرنامه و منصور، آهسته آهسته، سر و کله‌ی بازیگران و هنرمندان ریز و درشت هم پیدا شد که معمولاً آن‌ها را به دو ردیف، صندلی جلوی جایگاه راهنمایی می‌کردند. فرهاد آییش، مسعود فروتن، گلاره عباسی، سیاوش صفاریان‌پور و دیگرانی که من نمی‌شناختمشان.
نشر مون، سنگ تمام گذاشته بود و با اجرای زنده‌ی موسیقی ترکی و البته کیک ترامیسو و باقلوای ترکی و چیزهایی از این دست، تلاش می‌کرد از علاقه‌مندان به کتاب، پذیرایی باشکوهی کند و آن‌ها را در حال و هوای ترکیه قرار دهد. اما شاهکار پذیرایی‌شان، استامبولی‌های کیک‌مانندی بود به اندازه‌ی یک مشت، که وقتی یکی از آن‌ها را بر می‌داشتی و با چنگال به دو نیم می‌کردی، عطر برنج نارنجی و سیب‌زمینی‌های زردش، روزه و گرسنگی را از یادت می‌برد؛ و البته فراوانی نعمت.
نمی‌دانم حس مثبت فضا، به‌خاطر حضور علاقه‌مندان به کتاب بود، یا منصور ضابطیان و یا سخنان پر از امید مدیر نشر. اما هر چه بود، همه خندان بودند. مدیر نشر مون می‌گفت چه کسی می‌گوید ایرانی‌ها کتاب‌خوان نیستند؟ در مدتی کوتاه، کتاب استامبولی منصور، به چاپ نهم رسیده و...
و بخش آخر مراسم، امضای کتاب و هدیه‌ی جذاب منصور به علاقه‌مندانش بود. او یک برگ از دست‌نوشته‌های همین کتاب را، در پاکت نامه‌ای گذاشته بود و پس از امضای کتاب هر نفر، آن پاکت را به او هدیه می‌داد. البته هل‌دادن‌های حاضرین برای گرفتن عکس و گرفتن امضا هم، نمک بی‌نمک برنامه بود که می‌توان از آن چشم پوشید.
و حرف پایانی‌ام این‌که این اولین باری است که در جشن امضای یک نویسنده‌ی بزرگ‌سال شرکت کردم. باتوق من، جشن امضای نویسندگان کودک و نوجوان است که معمولاً با اطلاع‌رسانی ضعیف، برنامه‌های بی‌برنامه و مهمان‌های بی‌مهمان، همراه بوده. شاید در جشن امضاهای این گروه سنی، تنها برق چشم کودکان و نوجوانان است که ویران‌کننده است و نویسنده را سر ذوق می‌آورد. اما کاش، ناشران حوزه‌ی کودکان و نوجوان بدانند بچه‌ها هم عاشق کتاب و سفر و سفرنامه‌اند و ترامیسو و استامبولی را دوست دارند و اگر آن‌ها را هم به شهر کتاب‌ها، دعوت کنید، با اشتیاق می‌آیند و حتی قول می‌دهند که برای گرفتن امضا، صف را رعایت کنند و کسی را هل ندهند.