روزنامه سوییسی نویه سوریشر سایتونگ گزارش داد، این گام از آن جهت برداشته می‌شود که برنامه‌های این شبکه‌ها پایبند به مالکیت معنوی، محتوی برنامه‌ها و تبلیغات نبوده‌اند.
خشم مسکو
این اقدام NRTR از سوی روسیه و برخی ناظران در اوکراین، دارای انگیزه‌های سیاسی در نظر گرفته می‌شود. آنها این اقدام را اعمال تبعیض علیه روس‌زبانان در اوکراین (که تعدادشان به ویژه در شرق این کشور زیاد است) تلقی می‌کنند. وزارت امور خارجه روسیه با موضع‌گیری در این خصوص اعلام کرد اوکراین توافق‌های دوجانبه را نقض کرده و این امر بر روابط حسنه دو کشور همسایه تاثیر می‌گذارد.
وزارت امور خارجه اوکراین و مقامات ناظر این نوع تفسیر را رد می‌کنند. بر اساس گزارش «کی‌یف پست»، ایهور کوروس، معاون اول رییس NRTR، این تصمیم ربطی به زبان نداشته و فقط ایستگاه‌های روسی نبوده‌اند که مشمول این ممنوعیت پخش شده‌اند. به گفته وی، مساله رعایت استانداردهای بین‌المللی در بازپخش برنامه تلویزیون‌های خارجی بر مبنای قوانین سال 2006 است. 83 ایستگاه که بسیاری از آنها روس‌زبان بودند این قوانین را رعایت نکرده و برای همین ممنوع الفعالیت شدند.
انگیزه اقتصادی و ایدئولوژیک
قانونی که کوروس از آن صحبت می‌کند، این امر را پیش‌بینی کرده است که ایستگاه‌های کشورهای خارجی باید پخش برنامه‌های خود را با قوانین اوکراین منطبق کنند. بر اساس گزارش «کی‌یف پست» کوروس مشخص نکرد تلویزیون‌های روسی دقیقا چه قوانینی را نقض کرده‌اند.
با این حال به گفته متخصصان این رشته، این گام مجریان قانون، مبنای اقتصادی و ایدئولوژیک داشته است. از یک سو ایستگاه‌های روسی برنامه‌های عامه‌پسندی را پخش می‌کردند که تلویزیون اوکراین هم آنها را نمایش می‌داد و از این طریق مخاطبان تلویزیون اوکراین در شرق این کشور را جذب خود می‌کردند که این مساله تاثیر منفی بر حجم تبلیغات بازرگانی در شبکه‌های اوکراینی می‌گذاشت. از سوی دیگر این اقدام، نوعی تبلیغات سیاسی است که انحصار خبری رسانه‌های روسی را در هم می‌شکند. برای مثال این موضوع در دوره جنگ روسیه و گرجستان یا روابط روسیه و اوکراین ظهور کرد و به خاری در چشم سیاستمداران در کی‌یف تبدیل شد.
