به گزارش همشهری آنلاین، مهر به نقل از این دی وایر نوشت، کیت بلانشت برندۀ جایزۀ اسکار است که همچون آفتاب‌پرست در ابعادی باورنکردنی در نقش‌های متفاوت رنگ عوض می‌کند: از به تصویر کشیدن فیلیس اشلفلی در «خانم آمریکا» گرفته تا باب دیلان در «من آنجا نیستم» و کاترین هپبورن در «هوانورد»؛ بلانشت هیچ ابایی ندارد که روی پردۀ سینما اصلاً قابل تشخیص نباشد.
اتفاقاً یکی از استعدادهای بی‌شمارش همین است که در فیلم «بیانیه» در سال ۲۰۱۵ نیز به‌طور کامل به نمایش گذاشت. بلانشت در این فیلم نقش مردی بی‌خانمان، فردی دانشمند، سخنران مراسم ختم، لات بی‌سروپای پر از خالکوبی، گزارشگر، معلم و هفت شخصیت دیگر مرد و زن، فرهیخته و درب‌وداغان را ایفا کرده است.
بلانشت در مصاحبه‌ای مشترک با عکاس فمینیست، سیندی شرمن، به نیویورک تایمز گفت: «در طی این سال‌ها متوجه شدم که ارتباط من با طراحان لباس و گروه گریم بسیار عمیق و پیچیده است. دیدن چهرۀ یک شخصیت و در نتیجه چگونگی حرکات و جلوه‌گری‌اش عمیق و پیچیده است.»
بااین‌وجود بلانشت متوجه شد که کارگردان‌های مرد، بسیاری از اوقات عمق ضرورت این گروه‌های سطح پایین‌تر را در فیلم‌سازی درک نمی‌کنند. «این بخش‌های به اصطلاح زنانه اغلب بخش‌هایی هستند که کارگردان‌های مرد اعتراف می‌کنند چیزی از آن‌ها نمی‌دانند.» بلانشت توضیح داد که کارگردان‌ها معمولاً بی‌توجه می‌گویند: «این قسمت‌ها را می‌گذارم به عهدۀ خودتان.»
نقش ملکه الیزابت اول برای هر دو نسخۀ فیلم «الیزابت» در سال ۱۹۹۸ و دنباله‌اش «الیزابت: عصر طلایی» در سال ۲۰۰۷ که بلانشت برای ایفای هر دو نامزد جایزۀ اسکار شد، مثال بارزی است از عدم توافق او با دیدگاه مردانۀ کارگردان.
وی به یاد می‌آورد که: «سال‌ها پیش نقش الیزابت اول را بازی کردم و کارگردان (شکهار کاپور) که بسیار دوستش دارم و برایش احترام قائلم همیشه می‌گفت می‌خواهم موهایش باز باشد و باد در میانش بپیچد. من گفتم اصلاً تصاویر الیزابت اول را دیده‌ای؟ زیاد موهایش را باز نمی‌گذاشت.»
او ادامه داد: «اما دلیلش این است که (بعضی کارگردان‌های مرد) نیاز دارند جذب شوند. متوجه نیستند که راه‌های دیگری هم برای گیرا بودن وجود دارد که همه هم جنبه جنسی ندارند. می‌شود به روش‌های گوناگون مخاطب را به سمت تجربیات یک شخصیت هدایت کرد.»
بلانشت اخیراً در ۲۶ آوریل با دریافت جایزۀ چاپلین در چهل و هفتمین جشن فیلم در لینکلن سنتر به عنوان دومین فرد جوانی که این جایزه را دریافت می‌کند تاریخ‌ساز شد. وی در قدم بعدی قرار است در فیلم «تار» درباره بازگشت تاد فیلد به عرصۀ سینما بازی کند و برای فیلم «دفترچۀ راهنمای زنان خدمتکار» با پدرو آلمودوار همکاری داشته باشد.
نظر شما