به گزارش همشهری آنلاین به نقل از سی ان بی سی، سفر و ماموریت کاری مداوم برای بیشتر مشاغل اتفاقی غیر متداول است اما برای برخی، سفر قلب شغل آنها است. سباستین موداک خبرنگار سرویس «مسافر ۵۲ مکان» نیویورک تایمز و سردبیر فعلی لونلی پلنت اولین بار در سال ۲۰۱۸ برای این موقعیت شغلی درخواست داد. او یکی از ۱۳هزار داوطلب این کار بود که البته پذیرفته نشد اما سال بعد دوباره اقدام کرد و تمام ۲۰۱۹ را در سفر گذراند!
او یک سال، هر هفته به مقصد جدیدی سفر کرد - از بلغارستان تا قطر و ازبکستان تا ویتنام. موداک این تجربه کاری را هم هیجان انگیز و هم طاقت فرسا توصیف کرد و گفت: «من اغلب می‌گویم که این یکی از بزرگترین تجربیات زندگی من بود... اما سخت‌ترین آنها هم بود؛ من یک سال تمام یک روز تعطیل نداشتم و تحمل فشار مداوم ضرب الاجل‌ها سخت بود.»
موداک که اکنون سردبیر نشریه مسافرتی Lonely Planet است، به سفرنامه‌نویسان مشتاق توصیه کرد که بپذیرند چیزی نمی‌دانند. «اولین قدم برای پیدا کردن و نقل داستان‌های جذاب سفر، پذیرفتن این واقعیت است که چیزهای زیادی برای یادگیری دارید.»
وی افزود برای چنین شرایطی باید بتواند «همه کارها را انجام دهید»، از نوشتن مقاله و پست کردن در رسانه‌های اجتماعی گرفته تا گرفتن عکس و فیلم. البته داستان سرایی و استقامت و کمی شانس هم لازم است. نظر موداک در مورد این شغل رویایی‌اش این است: طاقت فرسا، استرس زا و حتی گاهی ترسناک است، اما در عین حال پر از ماجراجویی و رشد. او گفت سفرهای مداومش ذهن او را کاملا باز کرده، او را با مردم و فرهنگ شش قاره آشنا کرده و به تقویت داستان‌سرایی او کمک کرده است.
متخصص ارتباطات سازمان ملل متحد
ساندرا بلک متخصص ارتباطات سازمان ملل متحد از سال ۲۰۰۸ تا به امروز در سنگال، تیمور شرقی، آفریقای مرکزی، عراق و اخیرا موزامبیک سفر کرده و زندگی و کار خود را پیش برده است؛ مقاصدی که در فهرست کشورهای توریستی جهان نیستند.
او گفت: «هر [مکان] نکات برجسته فرهنگی و گرمای خود را دارد،» او چالش برانگیزترین بخش این سفرها را زندگی در شهرهایی دانست که مشکلات امنیتی دارند با این حال، اینکه حضور و کار او برای افرادی که نیاز به کمک و حمایت دارند مفید است به او انگیزه می‌دهد.
بلک در جریان طوفان ویرانگر آیدا در سال ۲۰۱۹ در آفریقا بود و آوارگی و بحران طبیعی را از نزدیک لمس و به افراد زیادی کمک کرد. او به زبان‌های فرانسوی، اسپانیایی، پرتغالی و سطح پایه ولوف، زبان ملی سنگال، و تتوم، زبانی که در تیمور شرقی صحبت می‌شود، مسلط است و همین به پوشش فوری بحران در این کشورها کمک کرده است.
او گفت که در سال ۲۰۱۴ به عنوان یکی از قهرمان‌های فعالیت‌های بشردوستانه معرفی شده و این عادت را دارد: «شب‌ها تایپ می‌کنم تا زمانی که دیگر نتوانم چشم‌هایم را باز نگه دارم و دوباره ساعت ۶ صبح روز بعد شروع می‌کنم» چراکه او بازگو کردن داستان افراد رنج دیده را وظیفه خود می‌داند.
دریانوردی
تونی استورات یک دریانورد است؛ او از مسیر دریای کارائیب به آمریکای مرکزی و مکزیک سفر کرده؛ از ساحل غربی ایالات متحده، به گذرگاه داخلی بریتیش کلمبیا و جنوب شرقی آلاسکا رفته و سفر خود را در باهاما به پایان رسانده است. این مسیر کمی بیشتر از یک سال طول کشیده اما آغاز کار او نبوده است.
استوارت گفت که در سال ۱۹۹۸ و به عنوان سرآشپز در صنعت قایقرانی وارد شده و همین عشق او به کار و سفر همزمان را شکوفا کرده است. او پس از یک سال و نیم آشپزی، به فکر کاپیتان شدن افتاد و برای رسیدن به این هدف از کار روی عرشه شروع کرد.
به گفته استوارت، این شغل به مهارت‌های بالایی از حل مسئله، سازماندهی و تحمل بالا در برابر استرس نیاز دارد. او گفت که کاپیتان‌ها «کمی از همه چیز» می‌دانند؛ از برنامه‌ریزی سفر و حسابداری گرفته تا خدماتی که به مهمانان کشی ارائه می‌شود. او این شغل را رویایی می‌داند و می‌گوید «ما روزهای طولانی و گاهی هفته‌ها را بدون تعطیلی کار می‌کنیم، اما عاشق آن هستیم و در سراسر دنیا می‌گردیم.
آیا حاضرید یک سال و بدون تعطیلی در سفر باشید؟ یعنی شغل شما در سفر کردن باشد؟
نظر شما