به گزارش همشهری آنلاین، جمیل رستمی که این روزها مشغول نوشتن برای پروژه‌های جدید خود است درباره سرانجام فیلم سینمایی «بی‌تار» که سال ۱۳۹۸ در مرحله ساخت بود توضیح داد: به دلیل اختلاف با تهیه‌کننده چند روزی از فیلمبرداری باقی مانده که البته اگر هم نتوانیم کار را پیش ببریم با ویژوال افکت دقیق می‌توان جایگزین کرد ولی صحنه‌های آخر فیلم به استناد مصوبه فارابی که پروژه را حمایت مالی کرده، باقی مانده است. در این فیلم بسیاری از عوامل حرفه‌ای و مطرح سینما مثل محمود کلاری، جهانگیر میرشکاری، عباس بلوندی همکاری کردند و متاسفانه به پشتوانه فیلم «سرو زیر آب» با تهیه‌کننده همکاری کردیم که فعلا مشکل ما در شورای حل اختلاف خانه سینما در دست بررسی است.
او که به تازگی برای دریافت پروانه ساخت فیلم «ژانی گه‌ل» که در خارج از ایران تولید شده و در سال ۲۰۰۸ به اسکار معرفی شده بود، به سازمان سینمایی درخواست مجوز داده است، درباره فعالیت‌های جدیدش گفت که قصد دارد یک فیلم سینمایی و یک سریال برای شبکه نمایش خانگی را شروع کند و گفت : امیدوارم به زودی بتواند آن‌ها را به پیش تولید برساند.
رستمی درباره اینکه چه شده که او هم از سینما سراغ شبکه نمایش خانگی رفته است؟ گفت: به نظر میرسد شبکه نمایش خانگی بازار داغ‌تری نسبت به سینما دارد چون اقتصاد، ستون اساسی سینماست. البته این شبکه هم - با احترام به دوستان - وضعیتی دارد که انگار باید ۳۰ سال را هم آنجا طی کنید. یک دنیای دیگر و انگار یک کشور دیگری است. سختی‌های خاص خودش را دارد و ما فعلا در مرحله نگارش فیلمنامه و رایزنی هستیم.
او افزود: در هفته های آینده برای گرفتن مجوز اقدام می‌کنیم ولی هنوز با پلتفرمی صحبت نکردیم چون ما تعیین کننده بازار نیستیم، بخصوص آنکه، نوع فیلمسازی که من با آن شناخته می‌شوم ممکن است خیلی زیاد باب دل همه نباشد و قطعا نگرانی‌هایی دارند که ما هنری‌ساز هستیم و شاید مخاطب را خوب نشناسیم؛ البته از نظر آن‌ها.
کارگردان «مرثیه برف» که یک سریال اجتماعی را خواهد ساخت، درباره اینکه آیا نمی‌خواهد سراغ ژانر کمدی که این روزها بیشتر طرفدار دارد برود؟ گفت: من توانایی ساخت کمدی ندارم ضمن اینکه به نظرم همه دوستان پخش‌کننده و سازنده (کمدی) در سینما، خودشان هم خوب می‌دانند که چه می‌کنند و فقط شرایط روز و روزمرگی را می‌بینند که صندلی‌ها از مخاطب پر است ولی نمی‌دانند چه آسیب‌هایی با این نوع آثار به سینما می‌زنند. این کار مثل موریانه در حال خوردن و از بین بردن فرهنگ و سینمای کشور است که بیش از صد سال برای آن زحمت کشیده شده است.
او در پایان درباره مستندی که می‌خواست از ماجرای قتل بابک خرمدین که به دست والدینش کشته شد، بسازد هم گفت: چند جلسه نزد مقامات وزارت دادگستری رفتم که خیلی هم محبت کردند و استقبال کردند ولی در آخر یک نه محترمانه به من گفتند که قانون اجازه نمی‌دهد بویژه آنکه از این دست پرونده‌ها با شرایط سخت‌تر و پیچیده‌تر بسیار زیاد است اما این یک مورد بخاطر شخص بابک خرمدین و توجه رسانه‌ها مطرح شد. البته من هم قصد نداشتم به لحاظ خبری روی این اتفاق کار کنم بلکه می‌خواستم با بُعد سینمایی و روانکاوانه قضیه را ببینم که متاسفانه نشد. همچنین ستون اصلی روایتی که من در نظر داشتم پدر بابک خرمدین بود که از دنیا رفت و دیگر شرایط مهیا نبود.
نظر شما